Ⴂანგებ – გაძრახ, საგანგებოდ.
Ⴂანგება – (განვაგებ) გარიგება, რიგის მიცემა // (განვიგებ) გაგება, ცნობა.
Ⴂანგება, განგებულება – მზრუნველობა ღვთისა დაბადებულთათჳს.
Ⴂანგებიანი – გონებით შორს დამნახველი, დახელოვნებული განგებასა შინა.
Ⴂანგმერა – (განვჰგმერ, განვჰგმირავ)) გმერა, მახვილის გაცმა, განწონა.
Ⴂანგმობა – (განვჰგმობ) გმობილად თქმა, განგდება.
Ⴂანგოზა – (განვჰგოზ, -ზავ) გალესა, განსპეტაკება შენობათა.
Ⴂანგოზილი – გალესილი, შეღებული.
Ⴂანგრაგნა – (განვჰგრაგნი) გახსნა, გაშლა შეგრაგნილისა.
Ⴂანგრძობა – (განვაგრძობ) გაგრძელება საქმისა ანუ სიტყჳსა.
Ⴂანგური – ოთხფერხთ გაცვივნული ბალანი (Ⴇმასთან ნახე).
Ⴂანდგომა – (განვსდგები, განვუდგები) უკუდგომა ანუ ღალატი,.
Ⴂანდგომილი – უკუმდგარი, უარის მყოფელი ანუ მგმობელი.
Ⴂანდევნა – (განვსდევნი) განძება, გაგდება.
Ⴂანდიდება – (განვადიდებ) შესხმა, შემკობა ქებით, დიდებით.
Ⴂანდობა – (გავენდობი) ხვაშიადის მითხრობა.
Ⴂანებიერება —
Ⴂანვითარება – სწავლაში გამოვლა,, განვითარებული, სწავლაში გამოვლილი.
Ⴂანვლა – (განვვლი) წარვლა, თანა წარსლვა, თანაწარხდომა.
Ⴂანვლთობა – (განვევლთი) განდგომა, გაყრა, განლთოლვა.
Ⴂანვრდომა – (განვვარდები) განხვება, განდგომა.
Ⴂანვრცელება
Ⴂანვრცობა – (განვავრცობ) განფართოება.
Ⴂანზავება – (განვაზავებ) აღზავება, აღრევა ნოტიოთა ზომიერად.
Ⴂანზოგება – (განვაზოგებ) ზოგის მოკლება, განახევრება.
Ⴂანზომა – (განვზომ, -მავ) ზომის ცნობა.
Ⴂანზრახვა – (განვიზრახავ) წინააღრჩევა, მინდომება // გონების დაღრმობა განსჯასა შინა, ფიქრობა // რჩევა, ჰაზრი, ჰაზრის დადება ან მიცემა.
Ⴂაზრდა – (განვზრდი) გაზდა, აღზრდა ჩჩვილთა.
Ⴂანზრქელება – (განზრქნების) გამსხვილება, განფიცხება.
Ⴂანთესვა – (განვსთეს) განბნევა.
Ⴂანთიად – გათენებისას.
Ⴂანთიადი – დილის მოახლება, გათენება, გარიჟრაჟი (ნახე Ⴃილა).
Ⴂანთჳსებული – განსაკუთრებული, გაცალკევებული, განკუთნვილი.
Ⴂანთქმა – (განვსთქუამ, განვითქმი) ხმის დაგდება ან დავარდნა, ამბვის გამოსლვა.
Ⴂანთქმული – სახელოვანი, ქებული.
Ⴂანთხევა – (განვსთხევ) განგდება, განძება, გალალვა.
Ⴂანი – თანდებული ესე მოეკიდების ნათესავობითსა ბრუნვასა და თჳთცა იბრუნვის, ვითარ: კაცთაგანი, სახლისაგანი, კაცთაგანისა, სახლისაგანმან და სხ. შინაგანი, -ნისა.
Ⴂანი – სიგანი, ნიშანი ისართ სასროლი.
Ⴂანი – სიგანე, სივრცე, სიფართე; განიერი? ფართო.
Ⴂანკაზმა – (განვჰკაზმავ) მორთვა, მოკმაზვა, განშვენება.
Ⴂანკანონება – (განვჰკანონებ) კანონის დადება მერჯულეთაგან მოსანანებლად ცოდვისა,.
Ⴂანკარგვა – (განვჰკარგავ) განგება, გარიგება.
Ⴂანკარგულება – რიგი, რიგის მიცემა.
Ⴂანკაფვა – (განვჰკაფავ, განვჰკფდები) მოუძლურება, გახდომა.
Ⴂანკაფული – მოუძლურებული, ღონეგამოლეული, გამხდარი,.
Ⴂანკვართული – კვართ გახდილი.
Ⴂანკვეთა – (განვჰკვეთ) გაჭრა, გაპობა // დამხობა, ახდა სამღუდელოს ხარისხისა მძიმეს შეცოდებისათჳს.
Ⴂანკიდვა – (განვაკიდვებ) განაპირება, მიხდა.
Ⴂანკიდურება – განაპირება, კიდეგანობა.
Ⴂანკითხვა – (განვიკითხავ, განვიკითხვი) გასამართლება, სამართლისა, გინა სასჯელის გაჩენა ანუ მიცემა //გაკითხვა, გასინჯვა, გარჩევა // დაძრახვა, გაკილვა // სამართალი, განბჭობა.
Ⴂანკიცხუა – (განვჰკიცხავ) გაქირდვა, აგდება
Ⴂანკრთომა – (განვაკრთობ, განვჰკრთები) ანაზდად განკჳრვება და შიში
Ⴂანკრძალული – თავშენახული, მორიდალი ცუდის საქმისა და შემთხვევისა.
Ⴂანკსუვება – განძვინება, ანუ გაქსუვება.
Ⴂანკუთნვა – (განვიკუთნავ) სრულიად განსაკუთრება, დაჩემება.
Ⴂანკუთნვით – განსაკუთრებულად, განთჳსებულად.
Ⴂანკურნება – (განვჰკურნებ, განვიკურნები) გამრთელება, მორჩენა სენისაგან.
Ⴂანკჳრება – (განვაკჳრვებ, განვჰკჳრდები) აღტაცებით გრძნობა უჩვეულოსა რისმე ხილჳსა, ანუ საოცრებისაგან.
Ⴂანკფდომა – (განვჰკფდები) განკაფვა ანუ დაძველება.
Ⴂანლაღება – (განვლაღნები) აღზუავება), გაქეზება.
Ⴂანლევა – (განვლევ, განვილევი) მოკლება, ანუ უჩინო ქმნა.
Ⴂანლთოლვა – განვლთობა ნახე.
Ⴂანლიგება – (განვლიგნები) გაშტერებით უხმობა.
Ⴂანლიგებული – უენო, ენამიხდილი, ენაჩავარდნილი.
Ⴂანმდიდრება