Ⴂამოჩვენება – გამომჩვენება ნახე.
Ⴂამოჩინება – აღმოჩინება, წარმოჩინება.
Ⴂამოცანა – ასახსნელი სიტყუა (მაგალითად: ორნი არიან, ტოლნი არიან, დარბაზს ჩადიან, ჩაიმღერიან, ე.ი. ფეხსაცმელნი).
Ⴂამოცდა – (გამოვსცდი, გამოვიცდები) განხილვა, გასინჯვა.
Ⴂამოცდილი – კაცი საქმეთა შინა გამოვლილი, ანუ მნახველი მრავალთა ადგილთა // მეტალლი გასინჯული, პრობანაქნარი.
Ⴂამოცემა – (გამოვსცემ) გამოღება, გამოტანა ნაყოფისა // ხმის გამოღება, გამოხმობა. // წიგნთ დაბეჭდვა.
Ⴂამოცეხვა – (გამოვსცეხუ) გამოძეგუა ან გალეწვა.
Ⴂამოცულა – (გამოვსცული) ერთი მეორის მაგიერ დადგინება ან მიცემა.
Ⴂამოცხადება – (გამოვაცხადებ) გამოჩენა // საქმეზედ წერილის შეტანა სასამართლოში // აპოკალიპსი, წიგნი იოანე მახარებელისა.
Ⴂამოცხობა – (გამოვაცხობ) ნახე ცხობა-გამოცხობილი, გამომცხუარი, ნამცხუარი.
Ⴂამოძეგუა – (გამვსძეგუ) გამოცეხუა, ანუ გალეწა.
Ⴂამოძიება – (გამოვეძიებ) გამოძებნა, გამოკითხვა.
Ⴂამოწახნაგებული – ნახე Ⴜახნაგი.
Ⴂამოწევა
Ⴂამოწერა
Ⴂამოწირვა – (გამოვსწირავ) წირვის შესრულება // შეწირულის უკან წაღება
Ⴂამოწლვა – (გამოვსწლავ) გამოშიგნვა.
Ⴂამოწმენდა
Ⴂამოჭრა – (გამოვსჭრი) შიგნიდამ მცირედის მოკვეთა // გათლა ანუ გამოქანდაკება // დაჭრა სამოსელთა და სხვათა ნაქსოვთა შესაკერავად ტანისამოსთა // (გამოვიჭრები) საჩქაროდ გამოსლვა.
Ⴂამოჭურეთა – Ⴀმოჭურეთა ნახე
Ⴂამოჭჳრვა – (გამოსჭჳრს) შიგნიდამ ბზინუარება ან საშუალ ნათლის გამოსლვა.
Ⴂამოხდა – (გამოვხდი) ზეთთა გამოწურვა თესლეულთა და ხილის გულთაგან, ანუ სასმელთა ორთქლით შეკრება ცეცხლზედ დუღილით.
Ⴂამოხდომა – (გამოხდების) გამოსლვა // ანუ გამოჭრა.
Ⴂამოხვება – (გამოვახვებ) გამოღება, გამოკლება, გამორიცხვა.
Ⴂამოხვეწა – (გამოვხვეწ) ხის ჭურჭელთ გამოთლა, გამოჭრა ხვეწით.
Ⴂამოხმა – (გამოვიხუმ) გამოტანა // გამორთმევა, ჩამორთმევა.
Ⴂამოხრვა – (გამოვხრავ) ძუალთაგან ხორცის გლეჯა კბილით.
Ⴂამოხსნა (გამოვხსნი) დახვანჯულის გამოგება // (გამოვიხსნი) ტყვეობიდამ განთავისუფლება.
Ⴂამოხურვება – (გამოვახურვებ) გახურვება ან გარდახალისება მეტალლთა.
Ⴂამჟღავნება – (გავამჟღავნებ) გამხილება, გამოაშკარება, (ნახე Ⴋჟღავნება) // (გავუმჟღავნებ) მითხრობა ბავთისა.
Ⴂამრავლება – გახშირება (ნახე განმრავლება).
Ⴂამტყუნება – (გავამტყუნებ) მტყუვარად გამოჩენა.
Ⴂამჩენი – დამბადებელი, შემოქმედი.
Ⴂამცემელი – (ნახე Ⴂანმცემელი), გამცემი, უხვი.
Ⴂამძლე – მაგარი, არა მსწრაფლ გასაცვეთი ან წასახდენი.
Ⴂამჭჳრვალი – რასაცა საშუალ განვლის სინათლე, ვითარ ჭიქა, ბროლი და მისთანანი.
Ⴂამჭრიახი – თავიანი, საქმიანი, დაუცადებელი საქმეში.
Ⴂამხდარი – შექმნილი, გაკეთებული (ნახე Ⴂახდომა) // დამჭლევებული, ხორცდაცვივნული.
Ⴂამხელა, გამხილება – (გავამხელ, გავამხილებ) გააშკარება, გამჟღავნება.
Ⴂან – თანდებული ნათესავობითსა და მოქმედებითსა ბრუნვასა თანა ხმარებული, ხოლო ზმნათა თანა ზედდადებულად // გან იხმარება ზმნისზედათა თანაცა ადგილობითთა, ვითარ: ერთგან, ორგან, ათგან, ზოგგან, სხვაგან, ყოველგან და სხ.
Ⴂანა? – ზმნისზედა კითხჳთი.
Ⴂანაბვა – (გავინაბვი) ჩაჯდომა და უზრავად გება ჟამრავდენმე შიშისაგან.
Ⴂანავალი – სკორე.
Ⴂანათლება – (განვანათლებ) ნათლის მოფენა.
Ⴂანათხოვრება – (გავანათხოვრებ) ნათხოვრის თხოვება.
Ⴂანაპირება – (გავინაპირებ), განკიდურება, განშორება (ნახე Ⴂანკიდურება).
Ⴂანასკვა – (გავნასკუავ) გამონასკვა, ნასკვის შეკურა.
Ⴂანაღა, განაღამცა – ეგრეთ დიაღამც.
Ⴂანაჩენი – წერილით განსამართლებული საქმე, ნახე Ⴜერილთან).
Ⴂანახლება – (განვაახლებ) დაძველებულის გაკეთება, ახლად შექმნა.
Ⴂანბანვა – (განვჰბან, განვიბან) დაბანა ტანისა, განსპეტაკება.
Ⴂანბნევა – (განვაბნევ, განვიბნევი) გაფანტვა, მიმოდაბნევა.
Ⴂანბოროტება – (განვაბოროტებ) განძვინება, ძვირის შემთხვევა.
Ⴂანბრძნობა – (განვაბრძნობ) ზეგარდამო სიბრძნის მოცემა კაცთადმი.
Ⴂანბძარვა – (განვჰბძარავ) დახეთქა, დაგლეჯა, განიბძარა.
Ⴂანბჭობა – (განვაბჭობ) (ნახე Ⴂაბჭობა), გასამართლება.
Ⴂანგაშა – ღავღავი, ჩოჩქოლი, ხრიანცელი ან მიმოდათქმა მრავალთაგან.
Ⴂანგდება – (განვაგდებ) განძება, განხვება.