***

«Εκ τοΰ Διος τον φιλόσοφον καί ήγεμονικον τήν φύσιν βούλεται είναι, διά τοΰ ήγεμονικοΰ το ύπερέχον δηλών τοΰ δεσπότου Διός. Εοικεν ούν «ήγεμονικον» τον άρχικον λέγειν τον κατά το εξηρημένον, βασιλικον δε τον κατά το συντεταγμένονό γάρ βασιλικος τά μέτρα δέχεται παρά τοΰ φιλοσόφου. Δίον δέτουτέστι, δίιον.


μδ“ „Εάν ούν μή πρότερον 252ε

Иными словами, если у них еще нет памяти о тех, кто там, и они не знают, откуда они будут характеризовать вещи домашнего обихода, они попытаются сделать это (он имеет в виду эротическое). Затем, предприняв это, то есть начав распутывать. И они, прослеживая от себя, то есть возвращаясь к себе, чтобы воспринять эти виды в себе. А проследив, сказал: «Чтобы можно было сказать, что подобно идолам они черпают знание». Поэтому он утверждает, что это происходит, когда они возвращаются к себе и через себя ищут аспекты домашнего бога; тогда они становятся процветающими. Они учатся и занимаются собой, как бы не осознавая этого, подчеркивая такое возвышение, и занимаются деятельностью, относящейся к домашнему богу, как музыкант – звуками, ритмами и тому подобным, а философ – геометрией, астрономией и подобными предметами, пока не раскроют природу домашнего бога. И, коснувшись ее; коснувшись ее, он сказал, что поскольку они еще не соединились, но сначала по слабым следам происходит возвращение к себе, затем прикосновение, затем соединение. Поэтому, когда они возвращаются и прикасаются к нему, через память они объединяются с этим богом домашнего очага.

***

Τουτέστιν εάν μήπω μνήμην έχοντες τών εκεί, μηδε εϊδότες πόθεν χα ρακτηρίσουσι τά τοΰ οικείου, επιχειρήσωσι τῷ τοιούτῷ επιτηοεύματι (λέγει οε τῷ ερωτικφ). Τοτ έπιχειρήσαντεςτουτέστι, άρξάμενοι τοΰ άναπτεροΰσθαι. Ίχνεύοντες δε παρ» έαυτώντουτέστι, εις έαυτούς επιστρεφόμενοι ώστε εν έαυτοίς ίδείν τά είδη εκείνα. Το δε ίχνεύοντες είπεν, «ίνα είποι οτι ώσπερ άπο ειδώλων λαμβάνοντες τήν γνώσιν. Ο λέγει ούν τοΰτό εστινοταν δε είς έαυτούς επιστρέψωσι καί δι» έαυτών θηράσωσι τά τοΰ οικείου θεοΰ, τότ» εύποροι γίνονται. Μανθάνουσί τε καί αύτοί μετέρχονται, ώς μή είδότες, έμφασιν δε έχοντες της τοιαύτης άναγωγηςκαί μετέρχονται τοιαΰτα επιτηδεύματα α άνήκει τῷ οίκείῷ θεῷ, οίον ό μουσικος φθόγγους, ρυθμούς καί τά ομοια, ό φιλόσοφος γεωμετρίαν, άστρονομίαν καί τά ομοια, έως ού ίχνεύοντες ευρωσι του οικείου θεού αύτήν τήν φύσιν. Καί έξαπτόμενοι αύτου· έξαπτόμενοι είπεν έπειδή ουπω ήνώθησαν, αλλά πρώτον έξ άμυδρών ιχνών γίνεται ή έπιστροφή ή εις εαυτούς, είτα έπαφή, είτα ενώσει. Οταν ούν έπιστρέψαντες έξάψωνται αύτου, τότε διά τής μνήμης ενουνται αύτῷ τῷ οίκείῷ θεῷ.

με» Καί τούτων δή τον έρώμενον αίτιώμενοι 253α

Что они стали источником памяти, как статуя, окружающая их. Священное приношение черпается у Зевса; если же оно черпается из возвращения к богу-домовому, то эти мысли передаются возлюбленному, воспитывая его. Что касается вакханок, то, поскольку их вдохновляет владыка Дионис, распорядитель обрядов, они становятся его обладателями (а также преуспевают и открывают другие способы участия).

***

Οτι αύτοί,«ς έγένετο άρχή τής άναμνήσεως, ώς άγαλμα αύτον περιέπουσι. Το δε χάν έκ Διος άρύτωσι· τουτέστι, απερ αν έκ τής έπιστροφής τής προς τον οίκεί, ον θεον άρύτωσι, νοήματα ταυτα είς τον έρώμενον μετοχετεύουσι, παιδεύοντες αύτόν. Το δε ώς αί βάκχαι, έπειδή αύται ένθουσιώσαι ύπο του δεσπότου Διονύσου του έξόρου τής τελεστικής, κάτοχοι αύτου γίνονται (καί εύποροι [γίνονται] καί απερ έξευρίσκουσιν άλλοις μετοχετεύουσιν.


μς» Οσοι δ ’ αύμεθ ’ Ήρας 253Β

Иными словами, те, кто одержим любовью к владычице Гере и является ее последователем, стремятся к возлюбленной царственной особы, поскольку она одновременно является владычицей царства и спутницей бога Зевса. Термин «царственный» означает тот, кто устроен или упорядочен.