Они верят, что их не обижают: феномен объяснения и устранения любви ясно указывает на то, что они готовы, как для себя, так и для детей, предпринять решительные действия, если дети обидят их. Однако теория утверждает, что они считают, что их не обижают, поскольку душа остается привязанной к материи. Термин «освятить» предполагает, что необходимо более теоретическое объяснение, поскольку он относится к некой божественной святости.
***
Δύο ἀρχάς, ὥσπερ ἀνωτέρω, λαβὼν καὶ τὴν τοῦ Διὸς νῦν ἀπεικάζων τῇ τῆς Ἑστίας τῆς πάντα ἑδραζούσης, τὴν τοῦ Ἄρεος ἀντιτίθησιν αὐτῇ εἰς μονάδα αὐτὸν ἀνάγων τὴν διαιρετικήν» ὁ γὰρ δεσπότης Ἄρης τῆς διαιρέσεως φίλος ἐστί: πάντα γὰρ τὰ τοῦ Ἄρεος διεγερτικὰ xoi κεκινημένα xoi ὀξύρροπα: διὸ τὴν χινητιχὴν οὐσίαν εἰς αὐτὸν ἀνάγει. Εἰδέναι δὲ δεῖ τοῦτο καθόλου, ὅτι τὰ διδόμενα παρὰ τῶν θεῶν ἕχαστος κατὰ τὴν ἰδίαν οἰκειότητα μεταλαμβάνει- οἷον ἡ δέσποινα Ἀφροδίτη φιλίαν καὶ ἕνωσιν χαρίζεται, ἀλλ᾽ ἐπειδὴ αὕτη ἡ ἔλλαμψις ἡ διδομένη παρὰ τῆς θεοῦ συναναμίγνυται καὶ τῇ ὕλη, πολλάκις τὸ μεταλαμβάνον τρέπει τὴν τοιάνδε δόσιν, καὶ γίνεται Η φιλία μοιχεία παρὰ τοῦ κακῶς μεταλαμβάνοντος: ἄλλως γὰρ μεταδίδοται παρὰ τῶν θεῶν xoi ἄλλως μετέχεται παρὰ τῶν μετεχόντων. Οὕτως xai τῆς ἡλιακῆς θέρμης μιᾶς οὔσης, διαφόρων ὑλῶν παραχειμένων, τὸ μὲν τήχεται ὡς ὁ χηρός, τὸ δὲ ξηραίνεται ὡς ὁ πηλός: ἕχαστον γὰρ κατὰ τὴν οἰκείαν οὐσίαν μεταλαμβάνει τοῦ διδομένου, καίπερ τοῦ ἡλιακοῦ φωτὸς μονοειδοῦς ὄντος: διὸ xai τῆς φιλίας, οἷον τῆς Ἀφροδίτης, ἄλλως Iδομενεὺς μετέλαβεν, ἄλλως Πάρις καὶ Φαῖδρος, ἄλλως ἤρα Σωκράτης xoi ἄλλως Λυσίας: ὅθεν, φησίν, οἱ κάτοχοι τοῦ Διὸς σταθεροί εἶσιν οἱ δὲ τοῦ Ἄρεος φονιχοὶ xoi ζηλότυποί εἰσι. Καὶ αὕτη μὲν ὥσπερ À φαινομένη ἐξήγησις ἡ ἀπόπτωσις τοῦ ἐρωτιχοῦ: θεωρητικώτερον δὲ εἴποι τις ἂν τὸν φονικὸν τοῦτον λέγειν τὸν φιλόσοφον, τῷ ἀπορρῆξαι τῆς ὕλης διὰ τὸ ὀξύρροπον, καὶ ἀποσκευάσασθαι τῆς ὕλης, καὶ μηκέτι φυσικῶς, ἀλλὰ νοερῶς ἐνεργεῖν, καὶ εἰ οἷόν τε xoi πρὸ χαιροῦ τὴν ἀναγωγὴν ποιήσασθαι αὐτοῖς: «φόνος» γὰρ ἂν λεχθείη ἐπὶ τῶν θεῶν ἡ ἀπόστασις ἡ ἀπὸ τῶν δευτέρων, | ὥσπερ xoi ἐνταῦθα ὁ φόνος στέρησιν ταύτης τῆς ζωῆς σημαίνει. Τὸ δὲ καί τι οἰηθῶσιν ἀδιχεῖσθαι: τὸ μὲν φαινόμενον τῆς ἐξηγήσεως xai ἣ | ἀπόπτωσις τοῦ ἔρωτος δήλη ὅτι ἕτοιμοί εἰσι καὶ ἑαυτοὺς καὶ τὰ παιδικά, ἐὰν ἀδικῶνται ὑπὸ τῶν παιδικῶν, ἀποσφάττειν: Η δὲ θεωρία τὸ οἰηθῶσιν ἀδιχεῖσθαι τοῦτο λέγει, τὸ ἔτι κατέχεσθαι τὴν ψυχὴν ἐν τῇ ὕλη: ἐκ δὲ τοῦ «καθιερεῦσαι» δῆλον ὅτι θεωρητικώτερόν τις αὐτὰ ὀφείλει ἐξηγήσασθαι: τὸ γὰρ «καθιερεῦσαι» ἐπὶ θείας τινὸς ἁγιστείας λέγεται.
μβ» Τόν τε ούν έρωτα 252d
Ибо как здесь мы почитаем статую не за ее предмет, к которому она относится, а бога, так и статуя создает возлюбленного для себя; ибо, глядя на нее и вспоминая ее красоту, то есть воспринимая ее умом, и направляя эту красоту на умопостигаемые формы, она порождает божественное потомство и воспитывает молодых. Она становится плодородной и рождает добродетели, а также все то, о чем будет сказано далее, желая направить молодых обратно к их собственному богу.
***
Επειδή ώσπερ ενταΰθα το άγαλμα τιμώμεν ού διά το ύποκείμενον, άλλα διά τον θεόν, τον αύτον τρόπον καί ενταΰθα οίον άγαλμα έαυτῷ τον ερώμενον ποιείβλέπων γάρ εις αύτον καί άναμιμνησκόμενος τοΰ κάλλουςτουτέστι, τη διανοία βλέπων, καί άναπέμπων τοΰτο το κάλλος εις τά νοητά είδη, καί γεννών γεννήματα θεία, καί παιδεύων τά παιδικά, γόνιμος γίνεται καί γεννά άρετάς καί πάντα οσα εν τοίς έξης λέγει, βουλόμενος άνάξαι εις τον οίκείον θεον τά παιδικά.
μγ» Οι μεν ούν δή Διός 252ε
Желательно, чтобы философ владел суверенной природой от Зевса, поскольку суверен означает верховенство владыки Зевса. Таким образом, получается, что «суверенный» относится к главному, как указано в исключительном случае, а «царственный» – к организованному, поскольку царственный получает меры от философа. Это относится к Диону, который означает двойственную природу.