Ⴀღმოვსება – ნახე Ⴀმოვსება.

Ⴀღმოთხრა – (აღმოვსთხრი) ნახე ამოთხრა.

Ⴀღმოკითხვა – (აღმოვიკითხავ) წერილთ გამოცნობა, ანუ წარმოთქმა ხმით.

Ⴀღმონთხევა – (აღმოვანთხევ) პირიდამ წამოსხმა, წარმოთხევა.

Ⴀღმოსავალი – აღმოსავლეთი მზის ამოსლჳს მხარე.

Ⴀღმოსლვა – (აღმოვალ) ქვეიდამ ზევით კერძო ძრვა, ამოსლვა.

Ⴀღმოფუვილი – რევა ფუთფუთით, ფუვილით.

Ⴀღმოფხურა – (აღმოვჰფხური) ძირით ამოღება, ამოგდება.

Ⴀღმოქმნა – (აღმოვიქმ) ამოთხრა ანუ ამოტანა შენებით.

Ⴀღმოყუანა, აღმოყუანება – (აღმოვიყუან, -ნებ) მაღლა ამოზიდვა.

Ⴀღმოჩენა, აღმოჩინება – (აღმოვაჩენ, -ჩინებ) უცილობელად წარმოჩინება, დანახება სინამდჳლისა სიტყჳსა, ანუ საქმისასა კმაჲთა მიზეზითა.

Ⴀღმოჩინება – იგივე სახელზმნად.

Ⴀღმოცენება – (აღმოვაცენებ) მიწით აღორძინება მცენარეთა, (აღმოსცენდების) იგივე ვნებითად.

Ⴀღმოცოხნა – (აღმოიცოხნის) რომელთამე ოთხფერხთაგან პირში ამოღება ნაჭამთა და მეორედ დაღეჭით შთანთქმა.

Ⴀღმოხდომა – (აღმოხდების) აღმოსლვა, ანუ აღმოცენება.

Ⴀღმსაარებელი – სარწმუნოების მთქმელი, დამამტკიცებელი // ვნებული, წამებული სარწმუნოებისათჳს // აღსარების მთქმელი, გასანდობი მოძღუართან.

Ⴀღმსთობა – (აღვიმსთობ) ადრე ადგომა, ასწრაფება.

Ⴀღმქმელი – მიმქმელი, ნათლია.

Ⴀღმღურევა – ნახე Ⴀმღურევა.

Ⴀღმხედრება – ნახე Ⴀმხედრება.

Ⴀღნაგი – ნაშენი, აღგებული.

Ⴀღნადგინები – უზომოდ გარდამეტებული ვალის სარგებელი, лихва, (ნ. Ⴀღდგენა).

Ⴀღნაქუსი – ფრასი, ჶრაზი გუარი წერილთ შეთხზჳსა, [ნ. Ⴀნაქვსი].

Ⴀღნთება – (აღვანთებ) ცეცხლის მოკიდება სანთელთა და მისთანათა.

Ⴀღნიშნვა – (აღვნიშნავ) დადება, დასმა ნიშნისა.

Ⴀღორთქლვა – (აღიორთქლვის) დაკლება ორთქლითა, ანუ სრულად აღლევა ნოტიოთა.

Ⴀღორძინება – (აღვაორძინებ, აღორძინდების) მომატება ანუ მოძრავობა მოზარდთა სხეულთა უმეტესისა მიმართ.

Ⴀღოხრება – (აღვაოხრებ) დაქცევა, დაშლა, დარღვევა, განადგურება.

Ⴀღპარსვა – (აღვჰპარსავ) აკრეჭა, აკვეცა.

Ⴀღრალები – ესრეთ იწოდებიან: ამარტა, ბროლი, ლაჟვარდი, ქარვა, ძოცი და მისთანანი, ხოლო სპეკალი ეწოდების ალმასსა, იაგუნდსა, ლალსა და სხუათა თუალთა პატიოსანთა.

Ⴀღრევა – (აღვურევ, აღვირევი) არევა აღზავება.

Ⴀღრიბაღრი – წელებისა და სადურიტის მწვადი.

Ⴀღრიცხუა – (აღვრიცხავ) დათულა, რიცჳს გამოცნობა.

Ⴀღრჩევა – (აღვარჩევ) მრავალთაგან გამორჩევა უკეთესისა.

Ⴀღსავალი – ქვეიდამ ზე ასასვლელი და რაჟამს ზეიდამ ქვეშთავალთ, ვუწოდებთ მას შტასავალად, ხოლო აღსავალნი არიან: კიბე ხეთა და ფიცართაგან ქმნილი დანდალოვანი; ხარისხი ქვითქირით შენებული; მექონოთი სრათა და ტაძართა კართ შესავალი ხარისხეული ბაქან-ბაქნად გარემოვლებული; მენაკი ცის მზობელობათა ხარისხი; კუარცხლბეკი დალიჭსა ზედა მჯდომარის ფერხთა სადგმელი; ამბიონი საკურთხეველთა ზედა აღსავალი // გალობა აღსავალთა ეწოდების რვა ხმათაგან სათქმელთა მუხლთა უწინარეს საცისკროს სახარებისა.

Ⴀღსაზრდელი.

Ⴀღსარება – (აღვუარებ) ქება, დიდება // განდობა ცოდუათა თჳსთა წინაშე მოზღუარისა // (აღვიარებ) წარმოთქმა სარწმუნოებისა.

Ⴀღსარება ანუ აღვიარება – სარწმუნოებისა ესე არს მრწამსი საქრისტიანო.

Ⴀღსასრული – დასრულება, გათავება.

Ⴀღსვარული – შესვარული, მოზელილი და გამომცხუარი.

Ⴀღსლუა – (აღვალ) მაღლა აღწევა.

Ⴀღსპობა – (აღვსპობ) აღხოცა, აოხრება ანუ მოსრვა.

Ⴀღსრულება – (აღვასრულებ, აღესრულების) გათავება // (აღესრულების) ახდენა // გარდაცვალება, [აღსასრული].

Ⴀღტაცება – (აღვიტაცებ, -ბი) მაღლა ატანა.

Ⴀღტეხა – იხილე Ⴀტეხა.

Ⴀღტყველვა – ორთავე ხელთა ზეამაღლეмბით შემოკურა, ტაშისცემა.

Ⴀღტყინება – (აღატყდების) აღგზება.

Ⴀღფრენა – (აღვჰფრინდები) ზეაღსლვა ფრენითა.

Ⴀღფუვება – (აღვაფუვებ) გაღვივება, მოდედება ცომისა.

Ⴀღფქურევა – (აღვაფქურევ) აღგვა, ამტვერება.

Ⴀღფხურა – (აღვჰფხური) ძირით ამოგდება (ნახე Ⴀღმოფხურა).

Ⴀღქმა – (აღვიქუამ) აღება ორისავე ხელით, მიქმა, გულთან დაჭერა // (აღექმის) მიკურა, ვითა მიწებება.

Ⴀღყუანა —

Ⴀღყუავება – (აღჰყუავდების) გამოსლვა ყუავივლთა.

Ⴀღშენება (აღვაშენებ) – აგება, დადგმა სახლთა და მისთანათა.

Ⴀღშკმა, აშკმა – (აღვაშკმობ, ვაშკმობ) დაღრენა პირისა.