Ⴃასხლეტა – (დავსხლეტ, დასხლტება) უეცრად გავარდნა, გაგდება.

Ⴃასხმა – (დავასხამ) გადმოღება ნოტიოთა სასმისსა ზედა, ანუ წუნიანთა ჭურჭელსა ზედა და სხ..

Ⴃასხმა – (დავასხამ) დანერგვა ხეხილთა და სხვათა მცენარეთა.

Ⴃასხმა – ხელთა (ხელს დავასხამ) კურთხევა თავზედ ხელის დადებით, სამღუდელოს ხარისხის შემოსვა. // დაჭერა, დაპატიმრება.

Ⴃასხმა – (დავსხამ) დაჯდინება მრავალთა.

Ⴃასხმა – (დავსხამ) დაწყობა მრავალთა ნივთთა რიგზედ, ანუ სათამაშოთა ჭადრაკის პაიკთა და მისთანათა. // შემოკრება, განკარგვა.

Ⴃასხმა – (დავესხმი) მტრისაგან უცებად მიხდომა, ზედადასხმა.

Ⴃასხმა – (დაისხამს, დაისხა) მოსხმა, გამოღება ხილთა მცენარეთაგან (ერთისთჳს ითქმის მობმა).

Ⴃასჯა – (დავსჯი, დავისჯები) გამტყუნება, ბრალეულად გამოჩენა. // გარდახდევინება, განპატიჟება.

[Ⴃატანება] —

Ⴃატაცება – (დავიტაცებ) ტაცება მრავალთაგან.

Ⴃატევება – (დავუტევაბ) დაგდება, დაშვება, ხელის აღება, თავის დანებება, განშორება.

Ⴃატევნა – (დავიტევ, დავეტევი) საკმაოს ადგილის მიღება, ანუ ქონება.

Ⴃატეხა – დატეხილქმნა, დამხობა, დაცემა. // ვალის დატეხა ვალში ჩავარდნა, რომ ვერ გარდიხადოს.

Ⴃატირება – (დავიტირებ) ტირილით მოთქმა.

Ⴃატიტული – უზომოდ დამლაშებული, გარდამეტებით დამარილული (ნახე Ⴒიტი).

Ⴃატკბობა – (დავატკბობ, დავსტკბები) სიამოვნის მიცემა, მიღება. // მიალერსება, სიამოვნით მიღება.

[Ⴃატკეცა] —

Ⴃატკეპნა – (დავსტკეპნი) ფეხით გაზერგნა, გასწორება.

Ⴃატუქსვა – (დავსტუკსავ) შერისხვა.

Ⴃატჳფრვა (დავსტჳფრავ) დაბეჭდვა, ბეჭდის დასმა, დაჩნევა.

Ⴃაუგვიანებელად —

Ⴃაუდგრომელი, დაუდეგარი – უპირო, გაუტანელი, შეურჩომელი.

Ⴃაუდევნელი —

Ⴃაუდევნელობა —

Ⴃაუნდობელი – მუხთალი, გაუტანელი, არ დამნდობი.

Ⴃაუპატიჟებელი —

Ⴃაურვება – (დავუურვებ) ზღუევა, გარდახდა, შეჯერიება. // (დავიურვებ) გარიგება, რიგის მიცემა. // სამურველით დაფხანა ცხენთა სხუათა ხვასტაგთა.

Ⴃაუსაბამო —

Ⴃაუშრეტელი – უშრეტი, გაუქრობელი.

[Ⴃაუცადებელი – ნახე Ⴂამჭრიახი].

Ⴃაუცხრომელი – მოულევნელი.

Ⴃაუჯდომელი – სავედრებელი შესხმა ყოვლად წმიდისა ღვთის მშობელისა, რომელიცა წარიკითხების ცისკრად მეხუთესა შაბათსა დიდმარხჳსასა.

Ⴃაფანტვა – (დავჰფანტავ, დავიფანტები) განბნევა, გაფანტვა.

Ⴃაფარგლვა —

Ⴃაფარება – (დავაფარებ) დახურვა.

Ⴃაფარვა – (დავჰფარავ, დავიფარავ) შენახვა საფარველსა ქვეშე. // დამალვა, მიფანიერება.

Ⴃაფარნა – პერექლი, სიწმინდეთ დასაფარებელი.

Ⴃაფახვა – (დავჰფახვავ) დახუჭვა თუალთა.

Ⴃაფდაფი – დოლი (ნახე Ⴃაფი, Ⴃაბდაბი).

Ⴃაფეთება – (დაეფათების) ძილში მოჩვენება საოცრისა რისმე, ან ცხადივ შეშფოთება ამგვარისგან.

Ⴃაფეთიანება – (დავაფეთიანებ) მძინარის შეშინება საზარელითა რითმე ხმითა და ანაზდად გაღვიძება.

Ⴃაფენა – (დავჰფენ, დავუფენ) გაშლა, დაგება რისამე ფერხთა ქვეშე.

Ⴃაფერადება, დაფერვა – (დავაფერადებ, დავჰფერავ) ჩაფერადება, ან დაფარვა ფერადითა.

Ⴃაფი – ენაბი, ერთს მხარეს ეტრატგადაკრული დაირა, ხოლო დაფდაფი, დაბდაბი, დოლი ორსავე მხარეს გადაკრული.

Ⴃაფიონა – ცათ ელვარება ფერად-ფერადად ღრუბელთა შორის მზის ამოსლჳს წინ, ანუ დასლვაზედ (ნახე Ⴃილა).

Ⴃაფლვა – (დავჰფლავ, დავეფლვი) დასაფლავება, დამარხვა მკუდართა. // ჩაფლვა, მიწაში დამალვა.

Ⴃაფნი – რაფინდი

Ⴃაფრეწა – (დავჰფრეწ) წურილად დახევა.

Ⴃაფუკვა – (დავჰფუკავ) ჰაერის გამოშვება გაბერილის ტიკისგან და მისთანათა.

Ⴃაფუშვა – (დავჰფუშავ, დაიფუშვის) დაშლა, დამტურევა, დაქცევა, დარღვევა.

Ⴃაფუძნება – (დავაფუძნებ, დავეფუძნები) დადება საფუძულისა, ჩადგმა საძირკულისა, ანუ მტკიცედ დადგინება რისამე.

Ⴃაფქუა – (დავჰფქვავ) (ნახე Ⴔქვა).

Ⴃაფხაჭნვა – (დავფხაჭნი, -ნავ) მრავალს ადგილს დაფხაჭნვა, დაკაწრვა

Ⴃაფხურა – (დავჰფხური) დაკაფა ძირითურთ.

Ⴃაქანცვა – (დავჰქანცავ, დავიქანცები) მეტად დაღალვა.

Ⴃაქენჯნა – (დავჰქენჯნი) ტანჯვა, წვალება.

Ⴃაქვეითება (დავაქვეითებ, დავჰქვევითდები) ცხენიდამ გარდახდუნება, ანუ ჩამოსლვა და ფეხით სიარული.

Ⴃაქირავება – (დავიქირავებ, დავჰქირავდები) ქირით დაჭერა, დადგომა მოჯამაგირედ.

Ⴃაქოლვა – (დავჰქოლავ) ქჳსა დაკრება, ჩაქოლვა.

Ⴃაქორწილება