Ⴃაროშვა – დაღერღა ცერცვისა.

Ⴃარუპილპილი —

Ⴃარქმა – (დავარქვამ) დახურვა სარქველისა ან პირქვე დადგმა. // რქენა, რქენით განდევნა.

Ⴃარქმევა – (დავარქმევ) სახელის მიცემა, წოდება.

Ⴃარღვევა – (დავარღვევ) გარღვევა. // დაქცევა, დაშლა, მოშლა.

Ⴃარჩევა (დავარჩევ) უკეთესთ გამოკრება.

Ⴃარჩენა (დავარჩენ, დავრჩები) დაშთენა, გადარჩენა, მონარჩუნება. // გამოზრდა, შენახვა.

Ⴃარჩილვა – სპილენძით რკინის დაკავშირება.

Ⴃარჩობა – (დავარჩობ), დავირჩობი) მოშთობა სულის შეგუბებით, ანუ წყალსა შინა.

Ⴃარჩომა – (დავრჩები) არს ვნებითი ზმნა (ნახე Ⴃარჩენა, Ⴃავარჩენ).

Ⴃარწმუნება – (დავარწმუნებ, დავირწმუნებ, დავერწმუნები) დაჯერებინება, დაჯერება.

Ⴃარწყმა – მახისა (დავარწყამ) დადგმა.

Ⴃასაბამი – თავი, დაწყება, დასაწყისი. // დასაბამი სოფლისა, დაარსება, გაჩენა მისი.

Ⴃასავალი – მზის დასაბუდი, სადაცა დახდების, დაიმალვის.

Ⴃასავლეთი – მზის დასავალის კერძოდ მდებარე ხმელეთი ანუ მხარე.

Ⴃასაზრვა – (დავსაზრავ) მოსაზრვა, ჰაზრით აღრიცხვა, ანუ განზომა.

Ⴃასაკლისი – ნახე Ⴃაკლება.

Ⴃასასრულ – უკანასკნელ, ბოლოს დროს.

Ⴃასასრული – ბოლო. დაბოლოვება, ბოლოს, მოღება.

Ⴃასაფარები – კატავასია საგალობელთა, ბოლოს სათქმელი მუხლი. // სახურავი.

Ⴃასაფლავება – (დავასაფლავებ) დამარხვა, დადება საფლავში,.

Ⴃასაღონებელი, დასაღონარი – ძნელად მისახდომი, უღონოებად მომყვანი.

Ⴃასაძრახი – სათაკილო, საძრახავი.

Ⴃასაწყისი – დასაბამი, ადგილი ან ჟამი სადიდგანცა დაიწყება რამე.

Ⴃასახვა – (დავსახავ) გამოსახვა, ანუ სახით მიმსგავსება.

Ⴃასაჯდომელი – ადგილი დაჯდომისა, დასასხდომი.

Ⴃასერვა – (დავსერავ) დაჭრა, დაკოდვა.

Ⴃასველება – (დავასველებ) დალტობა ნოტიოთი რითმე.

Ⴃასვენება – (დავასვენებ) პატივით დადება, ანუ დადგმა სადმე (ითქმის ხატთათჳს, მიცვალებულთა და სხ.). // (დავისვენებ) შესვენება, მოსვენება მცირეს ჟამს.

Ⴃასთვა – (დავასთავ) დართვა, ტარის ბრუნებით კეთება მკედთა.

Ⴃასი – გუნდი, წესი ანუ ხარისხი ანგელოსთა, რომელნიცა არიან ცხრანი: 1. საყდარნი, 2. ხელმწიფებანი, 3. ძალნი, 4. მთავრობანი, 5. უფლებანი, 6. ხერუვიმნი, 7. სერაფიმნი, მთავარანგელოსნი და 9. ანგელოსნი. // გუნდი მხედრობათა, ანუ კრებული.

Ⴃასივება – (დასივდების) დაშუპება, დაჯირჯვება, ამობერვა რომელთამე ადგილთა სხეულისათა სისხლის მოდგომისგან, ანუ სინედლის მანკისგან.

Ⴃასკუნა – (დავასკუნი) სიტყჳსა ან საქმის დამტკიცება შეუშლელად.

Ⴃასლვა – (დავალს) მზის ჩასლვა, დახდომა.

Ⴃასმა – (დავსვამ) დაჯდინება, მრავალთათჳს ითქმის დასხმა. // დაწერა, ვითარ დასმა ასოსი, დასხმა ასოთა. // დასმა მეფედ, ხელმწიფედ, მიღება, აღსარება მეფედ.

Ⴃასმენა – (დავასმენ) დაბეზღება, შესმენა.

Ⴃასნატული – ნატით მოკრული, მოფენილი, მორთული.

Ⴃასო – სიხშო მაღნარისა, ფიჩხნარისა და მისთანათა.

Ⴃასობა – დას-დასად დგომა, ჩარიგება.

Ⴃასობა – (დავასობ) დარჭობა ლახურისა, ისრისა და მისთანათა.

Ⴃასოველება – ნახე Ⴃასველება.

Ⴃასრულება – (დავასრულებ) გათავება.

Ⴃასტა – 24 ფურცელი ქაღალდისა ერთად დაწყობილი. // გუნდი, დასი მხედრობისა.

Ⴃასტამალი – მჩვარი გასაწმენდი ჭურჭელთა, ანუ პირდასაცმელი კოკათა და მისთანათა.

Ⴃასტამბო – პუმპულა, პატარა ნესვი.

Ⴃასტანაგი – ქალთ სამკლავე (Ⴋელავანდი ნახე).

Ⴃასტაქარი – ნახე Ⴃოსტაქარი.

Ⴃასტური – უსაცილო, უიჭველი. Ⴃასტურად მართლად. // ნების დართვა.

Ⴃასუნთქვა – (დასუნთქავს) გესლიანთა მძრომთაგან ზედ გარდავლით დაცოფვა, დაშხამვა, ცხოველთა ტანისა, ანუ ხილთა და მდელოთა ზედა დატევება შხამისა, რომელთაცა ჭამა სავნებელ იქმნების.

Ⴃასუსტება – (დავასუსტებ, დავსუსტდები) მოუძლურება.

Ⴃასუსხვა – (დავსუსხავ) ჯინჭრის ეკლიანთა ფურცელთა შეხებით დაწვა ტანისა, ანუ ყინვისა და სიცივისგან წახდენა მოსავალთა.

[Ⴃასქდომა] —

Ⴃასწავლა – (დავასწავლი, დავისწავლი) სწავლის მიცემა, ან მიღება, დაჩვევა.

Ⴃასწრება – (დავესწრები) დახვედრა, შეხდომა სხვასთან.

Ⴃასწრობა – (დავასწრობ) თჳსსა დროსა, ანუ უწინარეს სხჳსა შესრულება.

Ⴃასხვეპა – (დავსხვეპ, -პავ) მხალთაგან დამპალთ ფურცელთ დაგლეჯა, გარჩევა, გაფურჩნვა.

Ⴃასხდომა – (დავსხდებით) მრავალთ დაჯდომა.