Ⴀმგუარად დ დაესხმის სახელთა პირთასა და ჰნიშნავს მიღებასა წოდებისა ანუ ხარისხისასა. Ⴋაგალითად, ეკურთხა მეფედ, დიდგინა მთავრად, მსაჯულად; ხელდასხმულიქნა მღუდელად, შედგა ბერად და სხ.

Ⴄსევე დაერთვის ბოლოდ ზედშესრულთა სახელთა და შესცულის მათ ზმნისზედად. Ⴅითა კეთილი – კეთილად, ბოროტი – ბოროტად, შავი – შავად, თეთრი – თეთრად. Ⴞოლო მდაბიურად ნაცულად დ ხმარობენ თ: კარგი – კარგათ, ავი – ავათ, სწორე – სწორეთ და სხ. (ნახე Ⴇ).

Ⴃა – კავშირი შეერთებითი. Ⴋაგალითად: Ⴎეტრე და Ⴈოანე. Ⴅსწერ და ვჰკითხულობ; ეს დონ-ანი ნიადაგ დაიწერების მობმით, ანუ ზედშესრულად და ამითი განირჩევის სახელისაგან და, დაჲ და სხუათა ადგილთა, სადაცა და ერთად შეხუდებიან, მაგალითად, დავსწერ, დავიძინებ, გარდავალ, უჯერო არს ესრეთ: და ვსწერ, და ვიძინებ, გარ და ვალ და სხ., რამეთუ მობმა და არს მხოლოდ კავშირისა, ვითა ლათინური v.

Ⴃა, დაჲ – ამით სახელითა უწოდებენ ურთიერთ ქალნი, შობილნი ერთისა დედ-მამისაგან, ეგრეთვე ძმანი მათნი. // კუალად უწოდებენ მოლოზანნი ურთიერთსა.

Ⴃაავლება – (დავავლდები) მოუძლურება, მოღალვა.

[Ⴃაამება – ნახე Ⴀმება]

Ⴃაარსება – (დავაარსებ) არსებად მოყვანება.

Ⴃაარსებული – არსებად მოსული.

Ⴃაბა, დაბნები – შენობა, სოფელი (იხილე Ⴀკლდამა).

Ⴃაბადება – (დავჰბადებ, დავიბადები) შექმნა, წარმოება, დასაბამის მიცემა, ანუ მიღება, ანუ შობა // მთოვარის დაბადება, ე.ი. განახლება.

Ⴃაბადება – პირველი წიგნი მოსესი შექმნათა, ანუ შესაქმისა. // ესევე ეწოდების სრულიადსა წიგნსა ძველისა და ახლისა აღთქმისა.

Ⴃაბადებული – ქმნული, რაჲცა დაარსებულ არს ღვთისაგან.

Ⴃაბალთვა – (დავბალთავ) მრავალთა დაჭრა, დაკოდა ან დახოცა.

Ⴃაბალი – არა მაღალი შესახედავითა სხვათ შესწორებულად; ხოლო მდაბალი გულით არა ზვავი, თავდაბალი (იხილენ თჳსთა ადგილთა).

Ⴃაბალითება – დაშოშმინება.

Ⴃაბანაკება – (დავიბანაკებ) კრებულად დადგომა ერთს ადგილს. // აღჭურვა, დადგომა სალაშქროდ.

Ⴃაბანაკებული – დავანებული.

Ⴃაბანვა – (დავჰბან, დავიბან) განბანა, გარეცხა ტანისა.

Ⴃაბარება – (დავაბარებ) პირად შეთულა საქმისა სხვასთან; // (დავიბარებ) ბრძანებით ან თხოვით სხვაგნიდამ მოყვანინება ვისიმე, ან მოტანინება რისიმე.

Ⴃაბარვა – (დავბარავ) ბარით გარდათხრა მიწისა.

Ⴃაბაღი – მეპრატაკე.

Ⴃაბდაბი – დაფი და დაფდაფი.

Ⴃაბებკული – დაკონკებული, დაძონძებული.

Ⴃაბეგვა – (დავბეგვ) ცემა, ანუ დაცეხვა, დაძეძკა, დაბეჟვა.

Ⴃაბეჟვა – (დავბეჟავ) ცემით დარბილება, მაგალითად, მკვახეთა ხილთა და მისთანათა.

Ⴃაბერება – (დავაბერებ, დავბერდები) მოხუცება.

Ⴃაბერვა – (დავჰბერავ) საკრავთ დაკურა შთაბერვით.

Ⴃაბეჭდვა – (დავბეჭდავ) დატჳფრვა, ბეჭდის დასმა. // სტამბაში წიგნის გამოყუანა.

[Ⴃაბზარვა – ].

Ⴃაბინავება – (დავბინავდები) დასახლება, ბინის დადება.

Ⴃაბირი – აღმართებული თხემი წმიდა წმიდათასი.

Ⴃაბლა – ზმნისზედა, დაბლა ქვევით.

Ⴃაბლაგვება – (დავაბლაგვებ, დაბლაგუდების) მახვილი პირის მოცვეთა, დაჩლუნგება.

[Ⴃაბლება – დაბლობი].

Ⴃაბმა – (დავაბამ, დავიბმი) თოკით მიკურა.

Ⴃაბნები – სოფლები (ნახე Ⴃაბა).

Ⴃაბნედა – (დავბნდები) Ⴁნედა ნახე.

Ⴃაბნედილი – ცნობამიხდილი, გულშემოყრილი.

Ⴃაბნევა – (დავაბნევ, დაიბნევის) გაბნევა, გაფანტვა.

Ⴃაბნელება – (დავაბნელებ) ნათლის მიხდა, მოკლება.

Ⴃაბოლოვება – (დავაბოლოვებ) დასრულება, ბოლოს მოღება.

Ⴃაბოჭვა – (დავბოჭავ) მობოჭვა, დაჭერა, ხელსი ჩაგდება.

Ⴃაბრალება – (დავაბრალებ) ბრალის დადება, მიჩემება. // ცილის წამება.

Ⴃაბრგვილება – ნახე Ⴃაბრყვილება.

Ⴃაბრეცა – (დავიბრიცები) ნახე Ⴁრეცა.

Ⴃაბრკოლება – (დავაბრკოლებ, დავბრკოლდები) საქმიდამ მოშლა, მოცდენა. // შეცთუნება.

Ⴃაბრმობა – (დავაბრმობ, დავიბრმობ თვალთა, დავბრმდები) თვალთა ხედვის მოკლება.

Ⴃაბრუნება – (დავაბრუნებ, დავბრუნდები) დატრიალება, უკმოქცევა.

Ⴃაბრყვილება, დაბრგვილება, დაბრჯგუვება – დასუსტება, მოუძლურება, დაბლაგვება.

Ⴃაბრჯენა – (დავაბრჯენ, დავიბრჯენ) დაირება, დანდობა.

Ⴃაბუგვა – (დავბუგავ) გარდაწვა, სრულიად დაწვა.

Ⴃაბუჟება, დაბუშება – (დავუბუჟებ, დაბუჟდების) ხელისა ან ფეხის ჟამ რავდენმე უძრავობით დამძიმება სისხლის შედგომისაგან, ანუ ტკენისაგან და მცირედ ხან ვეღარ ხმარება.