Ⴃაბურვა – (დავბურავ) გარდაფარება, მოხვევა. // (დავიბურავ, დავიბურვი) დახურვა, მოფარება.
Ⴃაბუხება – ხელთა ან ფერხთ დაჯირჯვება მაგრა შეკრვისგან.
Ⴃაბღნეჯა, დაბღნეძა დაღრეჯა – (ნახე Ⴁღნეჯა).
Ⴃაგდება – (დავაგდებ) დატევება. // დაიგდებს, დაიგდო სენმა, ე.ი. გაგრძელდა. (დავუგდებ ყურს).
Ⴃაგება – (დავაგებ) დაფენა, გაშლა საფენთა. // დადგმა ტაბლასა ზედა სანოვაგეთა. // დაზავება, მორიგება.
Ⴃაგერშვა – (დავგერშ, -შავ) გაწურთნა მონადირეთა ძაღლთა ან მფრინველთა.
Ⴃაგვიანება – (დავაგვიანებ, დავიგვიანებ) დახანება.
Ⴃაგლა – (დავიგლი) გლა, დაგლეჯა, დაკაწრვა.
Ⴃაგლეჯა – (დავგლეჯ) განხეთქა, დახევა. // დაკრეფა, ამოგლეჯა მრავალთა. // კბენა ძაღლთა ან მხეცთაგან.
Ⴃაგმობა – (დავჰგმობ) აგდება, გაკმარება, არ მოწონება.
Ⴃაგვა – (დავჰგჳ) გვა, ცოცხით გასუფთავება იატაკთა და მისთანათა.
Ⴃაგვა – (ვსდაგავ) დაწვა გულისა, მხურვალება.
Ⴃაგვარება – (დავაგვარებ, დაგვარდების) გაჩენა ნივთთა რომელისამე გუარისათა, ანუ მოშენება ხვასტაგთა.
Ⴃაგულება – (დავაგულიბ, დავიგულებ) იმედეულება ქონებისათჳს რაჲსამე.
Ⴃადაბლება – (დავადაბლებ) მაღლის ქვე დაზევა, ან მოკლება სიმაღლისა.
Ⴃადაგვა – (დავსდაგავ, დავიდაგები) დაწვა, მხურვალება გულისა.
Ⴃადარნებული – მომზირალი, დარილით მზირად მჯდომი.
Ⴃადაღვა – (დავსდაღავ) დაღის დასმა. // შემცოდეთტანის დაწვა გახურებულის რკინით. // მოდუღება ზეთთა ცეცხლზედა დასაწმენდად.
Ⴃადგენა, დადგინება – (დავადგენ, -დგინებ) დაყენება თჳსსა ადგილს.
Ⴃადგმა – (დავსდგამ) დადგინება უსულოთა ნივთთა. // (დავადგამ) ზევიდამ დადება. // დადგმა, დადგენა მუხლთა, (დავიდგამ) დაჩოქება.
Ⴃადგნობა – (დავიდგნობ, დავუდგნობ) გაძლება.
Ⴃადგომა – (დავსდგები) ფეხით შედგომა რომელსამე ადგისა ზედა. თუალის დადგომა (დაუდგება) დაბრმავება, ხედვის მოკლება.
Ⴃადგრომა – (დავადგრები) გება, დაშთომა.
Ⴃადი —
Ⴃადე —
Ⴃადება – (დავსდებ, დავუდებ) დაშვება ნივთისა ადგილსა ზედა, დადება სულისა, თავისა, შეწირვა სიცოცხლისა.
Ⴃადიანი, დადიანური – სახივი ქედისა (ნახე Ⴁორკილთან).
Ⴃადნობა – (დავადნობ, დადნების) მკურივის ნივთის ნოტიოდ შექმნა სითბოსგან.
Ⴃადოლება – (გადოლდების).
Ⴃადრეკა – (დავსდრეკ, დავსდრკები) დახრა, მოხრა.
Ⴃადრესა – (დავსდრეს) განდრესა, წახეხება.
Ⴃადუმება – (დავადუმებ, დავსდუმდები, დავიდუმებ) დაჩუმება, დაცხრობა ლაპარაკისა, დადგრომა დუმილით.
Ⴃადუნება – (დავსდუნდები) მოშვება, დასუსტება.
Ⴃაეფანი – დერეფანი.
Ⴃავა – საცილობელი, სალაპარაკო, ცილობა.
Ⴃავალება – (დავავალებ) ვალის დადება, დამადლება.
Ⴃავანება – (დავივანებ) დასადგურება, დამკჳდრება, დაბინავება, დასახლება, დაშენება.
Ⴃავარდნა – (დავვარდები) უკან დარჩენა დაღალვისაგან. // ჩამოვარდნა, დავრდომა, ხმის დავარდნა განთქმა, განფენა.
Ⴃავედრება – (დავავედრებ) დაბარება, შეთულა.
Ⴃავთარი – აღწერა, ანუ წიგნი შტასაწერი სახსოვართა.
Ⴃავთარ ტარუღა – აღწერის მოხელე და შემნახავი მისი.
Ⴃავითნი – წიგნი ფსალმუნთა Ⴃავით მეფისა და წინასწარმეტყველისა.
Ⴃავიწყება – (დავივიწყებ) აღხოცა ხსოვნისაგან.
Ⴃავლა – ალაფი ნაშოვარი.
Ⴃავრდომა – (დავვარდები), დაცემა, ან პირქვე დამხობა.
Ⴃავრდომილი – სამდიდრისაგან დაცემული.
Ⴃავსება – (დავავსებ) დაშრეტა, გაქრობა.
Ⴃაზავება – (დავაზავებ, დავეზავები) დაგება, დარიგება, დამშვიდება.
Ⴃაზამთრება – (დავიზამთრებ) ზამთარს დადგომა სადმე.
Ⴃაზარება – (დავიზარებ) ზარობა, გვიანობა, უნდომლობა საქმისა.
Ⴃაზარებული – ზარმაცი, მცონარი, დაგვიანებული.
Ⴃაზახება – (დავიზახებ) დაძახება, შეძახება, ხმამაღლად ღაღადება.
Ⴃაზგა – წიგნთ საბეჭდავი იარაღი მისის მომართულობით, ეგრეთვე სამუშაო სტოლი მკერვალთა, მექუდეთა და სხვათა ხელოსანთა.
Ⴃაზელა – (დავზელ) ხელით თელვა რბილისა რისმე, ვითარ ცომისა და მისთანათა, ანუ ნიჩბით არევა კირისა შენობათათჳს.
Ⴃაზვერვა – (დავზვერავ) განმსტურობა, მიპარვით გასინჯვა.
Ⴃაზვინება – (დავაზვინებ) დაგროვება, ზვინად დადგმა, დასხმა.
Ⴃაზმა – ხანისა დროს გატარება, დადგომა გრძლად, დაგვიანება.
Ⴃაზმული – იხილე Ⴞანდაზმული.
Ⴃაზოგვა (დავზოგავ) გამოზოგება ან გაფრთხილება.