Ⴂუამოვანი – პიროვანი, მისივე არსებისაგანი და განთჳსებული.
Ⴂუანება – (ვჰგავ, ვეგუანები, მივეგუანები) მსგავსების ქონება.
Ⴂუარი – ნათესავი. // განსაკუთრებული რიგი.
Ⴂუარჯილა, გორჯილა – ერთგუარი ხაშურია, რომელიც ცეცხლზედ იფეთქებს, და იხმარების შესამზადებლად თოფის წამლისა, ეგრეთვე სასმელ წამლადცა სიცხიანთ გასაგრილებლად.
Ⴂუაჯი და გუაჯიობა – კეთილი შური, რათა არა უდარეს იქმნეს სხვათაგან (ნახე Ⴘური).
Ⴂუბე – დაფოსოვებული ადგილები, წყლით სავსე (ნახე Ⴜყალთან).
Ⴂუგა – თუალის კაკალი, ანუ ბაია.
Ⴂუგული —
Ⴂუგუნი – (გუგუნებს) ხმა ცეცხლის ნთებისა ან შორიდამ ბგერისა.
Ⴂუდა – გაუჭრელად გაძრობილი ტყავი ხვასტაგთა შთასადებელად რისამე. // იმერნი უხმობენ კუპრიელსა ტიკსაცა (ნახე Ⴅაშკარანი და Ⴇხიერი).
Ⴂუდალი – უსწორო ნაკერი ალარულს ტანისამოსში.
Ⴂუდარაკი – საგბოლველი ან სადუღებელი ჭურჭელი, ვითარ ქუაბი, სიავი, ჩალხანა, ტაფა, ტაფაკი, კარდალი, ქოთანი, კოჭობი, ხალანი და მისთანანი.
Ⴂუდასტვირი – ჭიმონი, სოფლური სტვირი შთასაბერველი გუდითურთ.
Ⴂუდაფშუტა – ცუდი სოკო, გაბერილი და ცარიელი გუდასავით.
Ⴂუჱრდიგუჱრდი – და სხ., იხილენ Ⴂველი, Ⴂვერდი.
Ⴂუთანი – (ნახე Ⴄრქუანი).
Ⴂულადი – გულოვანი.
Ⴂულად – დება (გულად ვიღებ) გულში დანერგვა.
Ⴂულამოსკუნილი – გულამოხვინჩვით მტირალი.
Ⴂულანი – წიგნი სრულის წლის საგალობელთა, ხოლო რომელთა შინა ჩართულ არს ჟამნიცა, ეწოდება ჟამნგულანი.
Ⴂულარძნილი – ოღროჩოღრო, ღრანტეებიანი, ღირღოვანი გზა.
Ⴂულდებული – იმედდადებული, განმხნობილი იმედითა.
Ⴂულვება – (მეგულვების, მეგულება) იმედეულება ქონებისა ან შოვნისა რისამე. // მონებება, განზრახვა.
Ⴂულვებადი – საგულვებელი, მოსალოდებელი.
Ⴂულთმეცნიერი – გულთა მხილველი, დაფარულთა გულისათა მხედველი ღმერთი.
Ⴂულთმისანი – რომლითამე ნიშნებით ან მიხდომით სხვათა გულის პასუხის შემტყობი
Ⴂული – უმთავრესი ნაწილი ცხოველთა შინაგანის აგებულებისა, რომლისაგანცა მიმოიქცევის სისხლი ყოველთავე ძარღუთა შინა. // ჰაზრი, გულის ზრახვა. // საშუალო სიღრმე ქუეყანისა, ანუ ზღჳსა. // შინაგანი კერძო კვერცხისა, კაკალთა, ხილთა ნაჭუჭიანთა და მისთანათა. // კუალად ითქმის: ღვთის გულისთჳს; ჩემის გულისთჳს. // გული მეთანაღრება, ე.ი. არ მომწონს, არ მემეტება, მენანება, ითქმის უქმად წარგებულის რისთჳსმე.
Ⴂულიდამ ამოღება – (გულიდამ ამოვიღებ) განზრახვა, დასკუნა რომლისამე საქმის შედგომისა უსათუოდ.
Ⴂულითადი – მისანდო.
Ⴂულითადობა – გულით სიწრფელე.
Ⴂულიო – მომცრო ტრედი ველური.
Ⴂულის ამოსკუნა – (გულს ამოვისკუნი) ამოხვინჩვით ტირილი.
Ⴂულის არევა – (გული მერევა), ზიდება,.
Ⴂულის გადალევა – (გული მელევა, გადამელევა) გააბეზრება, მოწყენა.
Ⴂულის გამოცულა – (გულს გამოვუცლი) გარდაქცევა, გარდაბირვა.
Ⴂულის დაჯერება – (გულს დავაჯერებ) ნამდვჳლად ცნობა და სხ. (ნახე Ⴃაჯერება).
Ⴂულის დება – დადება (გულს ვუდებ, დავუდებ) იმედის მიცემა, გამხნობა, დამშვიდება.
Ⴂულის ზრახვა – გულის პასუხი, ფიქრი, გულში ლაპარაკი.
Ⴂულის თქმა – (გული მითქვამს) გულით ნდობა, სურვილი.
Ⴂულისობა – გულპილწობა (ნახე Ⴂაგულისება).
Ⴂულის პასუხი – ვისაც რა ფიკრი აქუს გულში, სხუათაგან დაფარული.
Ⴂულისპირი – ტანისამოსთ გულზედ ქობა მიკერებული.
Ⴂულის რევა – გულის არევა.
Ⴂულის სათქმელი – სანდომელი, სასურველი.
Ⴂულის სიტყვა – გულის ზრახვა, გულის პასუხი.
Ⴂულის სრულება – (გულს ვისრულებ) აღსრულება გულის წადილისა.
[Ⴂულის ტკივილი] —
Ⴂულის ფიცარი – მკერდი.
Ⴂულის წადილი – გულისთქმა, ფრიადი ნდომა, სურვილი.
Ⴂულის წყრომა – გამოჩენილი რისხვა, გაშფოთება, გაანჩხლება.
Ⴂულის ყური – ძალი მიხდომისა და დახსოვნებისა.
Ⴂულის შემატკივარი – გულტკივნეულებით შემბრალებელი, მზრუნველი.
Ⴂულისხმასმოსლვა – მიხდომა, გაგება.
Ⴂულისხმიერი – ადვილად მიმხვედრი და დამხსომებელი საქმისა.
Ⴂულისხმიერება – მალე მიხდომა საქმისა.
Ⴂულისხმისყოფა – (გულისხმასვჰყოფ) ზედმიწევნით ცნობა. // ფილოსოფიურად ძალი განთჳსებით წარმოდგენად ნივთთა და ზედმიწევნილება იგივე არს.
Ⴂულმავიწყი – მალე დამვიწყებელი.
Ⴂულმანკიერი – გულძვირი, ანუ ძვირის მხსენებელი.