Ⴀლი – მინდორთა და ტყეთა შინა ავი, მავნე, ქაჯი, (მდაბიონი ესრეთ ჰგონებენ და იმერნი უხმობენ ჭიმკად).
Ⴀლიზი – გამოუწვავი აგური.
Ⴀლიკაპი – დანდალი, ხის აღვირი.
Ⴀლიონი – დილის სინათლის გამოჩენა უწინარეს მზის ამოსლჳსა (Ⴃილასთან ნახე).
Ⴀლიოქოთი – არეულება, ამბოხება.
Ⴀლისარჩული – სუნნელი ბალახის ყუავილი, ზაფრანის მსგავსი, ძოწეულის საღებავი.
Ⴀლისფერი – წითელის ცეცხლის ალისფრად.
Ⴀლკაპი – ფარდა საკრავთა {საკრავის ფერდა – Ⴑაბას ლექსიკონი}.
Ⴀლმაგი,იალმაგი – საომარი სამოსელი, ჯაჭუთა გარეგან საცმელი.
Ⴀლმასი – თუალი პატიოსანი (Ⴀდამასი ნახე).
Ⴀლმაცერი – შეღმად ირიბი, ვითა გაშლილის თითების ცერი შეღმა დადგება.
Ⴀლმედად – მხარიღლივ.
Ⴀლმური – ცეცხლის ალი კუამლითურთ შავწითლად აღმავალი.
Ⴀლნება – ნახე Ⴘეალნება
Ⴀლო – ნახნავი მიწა მიზდად გუთნისდედისა, მეხრეთა, შებმულთა ხართა და სხ.
Ⴀლოვნება – ალოს მოხნვის დრო.
Ⴀლო – საბრი, ნაწვეთი სუნნელთა ბალახთა.
Ⴀლუბალი – ბალღოჯი.
Ⴀლქატი – მსუბუქი, მჩატე, დამშხალული.
Ⴀლღო – ნადირთაგან გრძნობა მონადირეთ მიპარვისა // კაცთაგან მიხდომა მომავლის განსაცდელისა.
Ⴀლყა – აბრეშუმის ძალი, ანუ მეტალლთ სიმი საკრავთათჳს // გარშემო დადგომილი ლაშქარი.
Ⴀლჩუ – ვეგის ზევითი გვერდი რაოდენვე ჩაღრმავებული, რომლისაც მეორეს გვერდს ჰქვიან თოხანი.
Ⴀმაგი – ზრუნვა, გულს მოდგინება, ვითარცა ამაგი და ჭირნახული.
Ⴀმალი – ანაზდად შიმშილით მიბნედა.
Ⴀმალი – ზურგით ტჳრთის მზიდავი მუშა.
Ⴀმანათი – ბერძულად საწინდარი // რუსულად მზევალი // ქართულად ანაბარი, ე.ი. ნივთი მიბარებული ან გაგზავნილი ვისთანმე.
Ⴀმაო – ცუდი, უქმი, ბედითი.
Ⴀმაოდ – ცუდად.
Ⴀმაოდ – მორწმუნე ცუდმორწმუნე, გარდამეტებით მჩემებელი ღვთის მსახურებისა, ანუ რეგუნულად დამჯერებელი სიცრუვისა.
Ⴀმაოება – დაუდგრომელობა, უხანობა საწუთროსი.
Ⴀმაოხრებელი – {ნახე Ⴀღოხრება}.
Ⴀმარად – მისს ნებაზედ, ანუ მისის იმედით, ვითარ დაშთომილი ღვთის ამარად, შენს ამარად.
Ⴀმართვა – (ავმართავ) აღმართება, მაღლა აწევა და დადგენა საჩინოდ.
Ⴀმარტა – ეშმის ქუა.
Ⴀმაღლება – (აღვამაღლებ, ავმაღლდები) მაღლა აწევა, ანუ ასლვა // დღესასწაული შემდგომად პასექისა მეორმოცესა დღესა მოსახსენებელად ხორცითა ზეცად Ⴕრისტესისა.
Ⴀმბა – ნახე Ⴀბბა.
Ⴀმბავი – იხილე ჰამბავი; ამბარი, ამბრა სუნნელი, იხილე Ⴠამბარი.
Ⴀმბარი – საფქვილე ზანდუკი, ანუ სახლი, ბეღელი პურის შესანახავი.
Ⴀმბარდარი,ამბარდანი – მუჯირი, მნე საამბარდნოსი.
Ⴀმბარჩა – ფარღული, მანიაკი.
Ⴀმბიონი,ამბონი – მაღალი ადგილი საკურთხევლის წინ გინა სამქადაგებელო და საფსალმუნე (Ⴀღსავალთან ნახე).
Ⴀმბორი – სულიერი მოკითხუა და შემთხვევა.
Ⴀმბორება – (ვუამბორებ, ვეამბორები, ამბორს ვუყოფ) მიახლებით შემთხვევა.
Ⴀმბოხი – დაუწმენდელი მაჭარი (ნახე Ⴖვინოსთან) // შფოთი, არეულობა, ამბოხება.
Ⴀმება,დაამება – (ვაამებ, დავაამებ) სიამოვნების მიცემა // (მიამების) მხიარულების მიღება // სატკივრის დაამება, მოკლება.
Ⴀმეთჳსტო – თუალი პატიოსანი მიისფრო (ნახე Ⴑპეკალი).
Ⴀმიანტოს – კლდის ქუა ესოდენ ლბილი, რომელ დაისთვის ბაბმბასავით, ხოლო ნასთი ანუ ნაქსოვი მისი არ დაიწვის ცეცხლთა შინა.
Ⴀმიანური – ბადიანი ქისა, ჯუზდანი.
Ⴀმიერ – აქეთგან, ანუ გამოღმა.
Ⴀმიერდა იმიერ – აქეთ და იქით, ანუ გაღმა-გამოღმა.
Ⴀმიერითგან – ამ ჟამიდამ.
Ⴀმინ – ჭეშმარიტად, ნამდვილად.
Ⴀმინდი – კეთილშეზავებული ტაროსი მოსავალთათჳს, ანუ მოგზაურთა.
Ⴀმირ, ამირა, ამირი – არაბულად უმთავრესი, ანუ უხუცესი, {ამირ-ალ-ბაჰრ – ზღვათ უხუცესი}, იხმარების უფრორე რთულად სხუათა ლექსთა თანა შემდგომთა.
Ⴀმირახორი,ამილახვარი – ვზინდართ უხუცესი, მეჯინებეთ უხუცესი.
Ⴀმირბარი – სახლთ უხუცესი.
Ⴀმირეჯიბი – ეჯიბთუხუცესი.
Ⴀმირმუმლი – ხალიფა, Ⴁაღდადის ხემწიფე ძველთა მაჰმედიანთა.
Ⴀმირსპასალარი – უმთავრესი მხედართმძღუანი.
Ⴀმისთანა, მაგისთანა, იმისთანა – ითქმის სამთა პირთადმი, ხოლო ზოგად მისთანა (ნახე ლექსი ესე).
Ⴀმისთჳს,ამისგამო – კავშირი მიზეზობითი.
Ⴀმლაკი – ჭრელი ცხენი.
Ⴀმო – საამოვნო, სასიამოვნო, განსასვენებელი.
Ⴀმოდ – ნელად, სიამოვნით.
Ⴀმობრძანება – (ამობრძანდა) ასლვა მაღალთა გუამთა.