Ⴁლანტი – მოსქე სასმელი ანუ ღვინო. // Ⴋფრინველი მძიმედ მფრინავი.
Ⴁლარდნვა – (ვბლარდნი) შებლარდნა, გახვევა, შეხვევა.
Ⴁლარჯი – ხმიადი (სომხურისაგან ბარაჭ), ბლარჯობა უცომოების კჳრა.
[Ⴁლენცარა – ნახე Ⴂვიმრა]
Ⴁლიგვი – ბლაგვი, ჩლინგი.
Ⴁლიკვი – ქისტი (ნახე Ⴋუჭი), ბლიკუნა (ვბლიკუნი), ქურჯუნა, ჯგულემა.
Ⴁლისტი – სათავისთავო ანუ სახალხო აგარაკი, ხოდაბუნი და მისთანანი (ნახე Ⴞასი).
Ⴁლუ – ენაბორძიკი, ენაჩლინგი.
Ⴁმა – (ვაბამ) კრვა, მიკრვა, შეკრვა.
Ⴁმო დიდი – მუწუკი.
Ⴁნდუ – ბნელად საჩინარი ან მიუმხუდარი უკუნი.
Ⴁნედა – (ვბნდები) ჟამად გრძნობისა და ცნობის მიხდა. // Ⴑენია ჟამითი ჟამად მომსლველი.
Ⴁნედიანი – ამავე სენით გვემული.
Ⴁნევა – (ვაბნევ) ფანტვა, დაბნევა.
Ⴁნელითი – ბნელი ადგილი (ნახე Ⴑაპყრობილესთან).
Ⴁნელი – ნათლის მოკლება.
Ⴁობოლი – დიდი ჭია.
Ⴁობღანი – დაირა, დაფი, ტყავგადაკრული საკრავი. // Ⴑხვაგან უხმარიათ ნაცულად ქნარისა, ვითა ებანიცა.
Ⴁობღვა, ბორდღვა – ოთხზედ სიარული (ნახე Ⴑიარულში).
Ⴁოგა – მცირე ხიდი მიწადაყრილი, ბოგირი მოდიდო ხიდი ან საგუბარი.
Ⴁოგანო – უაგარაკო გლეხი, ეული, ტაბარუკი.
Ⴁოგანო – მოსავალთ მავნე მწერი.
Ⴁოდიში – სიტყჳთ და საქციელით კაცის სიამოვნება, ანუ დაურვება გულნაკლებობისა.
Ⴁოდვა – (ვბოდავ) როტვა, ბლანდვა, უქმი ლაპარაკი. // Ⴓგზოდ სიარული.
Ⴁოვრი – დიდი ბუზი.
Ⴁოზა – ფეტვის ბურახი.
Ⴁოზი – როსკიპი.
Ⴁოიკი – ორი წლის ხარი (ნახე Ⴆროხასთან).
Ⴁოკვერი – ბოხვერი მოზდილი ლეკვო ლომთა, ვეფხთა და მისთანათა.
Ⴁოკვი – კორაფი, ქორაფი.
Ⴁოკილი და ბოკელი – ქორის ფეხსაბამი თასმა ან ზონარი ვითა ბორკილი.
Ⴁოკლვა – მობოკლვა ოქროს თმათ შემოხვევა მკედთა ზედა, ანუსხუათა მეტალლის აშკთა, გინა ქადათა ზედა ცომისა და ეგევითართა.
Ⴁოკო კ – იდურნაცვეთი იარაღი.
Ⴁოლად – ბლომად, მრავლობით, სავსებით.
Ⴁოლი – კუამლი; ბოლება (ვაბოლებ) აკომლება.
Ⴁოლო – საქმისა ანუ ჟამის დასასრული. // Ⴉუდი მფრინველთა, თევზთა, გველთა და მისთანათა. // Ⴉიდური გრძელთა ნივთთა ვითარ თავი და ბოლო ჯოხისა, ძელისა და მისთანათა. // Ⴕვემოთი მდებარეობა ადგილთა მთაბარობის მიხედვით, ვითარ სოფლის ბოლო ზედამდებარით მამულებითურთ.
Ⴁოლობეჭედა – .
Ⴁოლოკარკაზი – მიმინოს უმცირეა, ფრთანი მისნი იხმარებიან მოსართავად. ომაინ.
Ⴁოლოკი – .
Ⴁოლონდელი – ნაბოლოვარი, უკანასკნელი, ბოლონდელი სიტყვა.
Ⴁოლოს, ბოლოს დროს – უკანასკნელ.
Ⴁოლოს – მოდება (ბოლოს მოვუდებ) დასრულება, გათავება.
Ⴁოლუქი – გუნდი.
Ⴁოლუქბაში – გუნდისთავი.
Ⴁოლქვი – ბალახი, ძირი ხახვისა ან ნივრის გუარი.
Ⴁომონი – სვეტი კერფთა აღსამართავი. // Ⴀნუ ტაძარი მათი.
Ⴁონდი – გაბმული ხიდი.
Ⴁონძიტა – პირმოტეხილი დერგი, ქილა და მისთანანი.
Ⴁოჟი – ახალი პარკი ყაჭისა,
Ⴁორა – ძერას ჰგავს და უდიდესი მისია.
Ⴁორა და ბორანი – მაწონდასხმული საჭმელი.
Ⴁორა და ბორაკი – ნახე Ⴁავრუკთან.
Ⴁორბალი – ფრთებიანი გინა კბილებიანი საბრუნავი მაშინათა, ვითარ წისკჳლისა, საჟამნოსი და ეგევითართა. // Ⴕარი გრიგალიანი.
Ⴁორბოქი – (ვბორბოქებ), სიანჩხლით მოუსვენრობა, დრტჳნვა და ლაპარაკი მდურვისა.
Ⴁორგა – (ვჰბორგ) განრისხება და აღტაცება გულისწყრომითა. // Ⴂაგიჟება, შეშლა გონებიდამ.
Ⴁორდღვა – .
Ⴁორეასი – ქარი ჩრდილოეთისა.
Ⴁორი, ბური, ბურუსი – ხმელი ნისლი მტვერის მსგავსი (ნახე Ⴌისლთან). [სიცხის ბორი].
Ⴁორიალი – (ბორიალებს, აბორიალებს) ფრიალი, ფარფარი.
Ⴁორკილი – ფერხთ შესაკრავი ჯაჭვი რკინისა, ხელბორკილი არს შესაკრავი ხელთა, ხოლო ქედისა დადიანური და სახივი.
Ⴁორობანი – ხე მაღალი კეთილ ჩრდილოვანი, შობის წინა დღეს საკითხავში ხოლო სრულს დაბადებაში სწერია: მაგრილობელი.
Ⴁოროტი – ავი, ძვირის შემამთხვეველი, ვნების მომცემი.
Ⴁოროტის მოქმედი – ძვირის მოქმედი.
Ⴁოროტსვიანი – ავის ბედისა, შავსვიანი.
Ⴁორტვა, ბორდღვა, ბღოტვა, ბობღვა – Ⴑიარულში ნახე
Ⴁორცვი – სერი, პატარა გორა (ნახე Ⴋთა).
Ⴁორძიკი – (ვბორძიკობ) ფეხის შებრკოლება.
Ⴁორჯი – ბორჯალი (თათრულად ეწოდების ვალსა) ქართულად და იმერულად უხმობენ პაემანსა, ვადასა.
Ⴁორჯღლი – ხშირი კაპები ან როკები ხისა (Ⴂრჯღა ნახე), ბორჯღლედი ორკაპი.
Ⴁორჯღლიანი, ბორჯღლებიანი