– ხე კაპებიანი.
Ⴁოსელი – გომი, საძროხე სახლი.
Ⴁოსტანა – ობობას მსგავსი ჭია გესლიანი, სანეხვეთა შინა მძრომი.
Ⴁოსტანი – მტილი.
Ⴁოსტნეული – მხალი და რაჲცა მოსავალი არს ბოსტნისა.
Ⴁოტვა – (აბოტებს, მიაბოტებს) დიდთა ცხოველთა სიარული, ვითარ სპილოსი და მისთანათა (ნახე Ⴑიარულში).
Ⴁოტი – თხის ერკემალი (ნახე Ⴇხასთან).
Ⴁოტოტი – სქელი და დიდი წვინტლი (Ⴞრასტი ნახე).
Ⴁოქვენი – პატარა მუცელი, დიდს მუცელს ქვეშეთი.
Ⴁოქონოტი, ბოქონოცი – არდაგი, წინ მისაფენი ფეშტამალი წელს ქვევით, ფეშტამალი.
Ⴁოქოული – იასაული, ბოქოულთ უხუცესი, უფროსი მათი.
Ⴁოღლამო – ხმელი თევზი მჟავით მგბარი.
Ⴁოღლიწო – ღვინოში დამბალი პური საჭმელად.
Ⴁოყვი – ხოკი, ხოკერი, ხის ქერქის ჭურჭელი.
[Ⴁოყინი – ].
Ⴁოშვი, ბოშვი – იმერულად, მარტვილი მესხურად, ყმაწვილი.
Ⴁოჩოლა – გამოზამთრული ხბო (ნახე Ⴆროხა).
Ⴁოცომკალი – დიდი მკალი, უფრო მოგრძე და ფეხმოკლე.
Ⴁოძალი – ორპირი ისარი (ნახე Ⴈსართან).
Ⴁოძება – უფროსისგან უმცირესისადმი მიცემა, ხოლო უმცროსისგან უაღრესთადმი ითქმის მირთმევა და ამად ვუბოძებ 1 პირსა შინა ძვირად იხმარების, თუ არა ფრიად უაღრესთაგან.
Ⴁოძი – ხის სვეტი.
Ⴁოძკინტი – პატარა ბოძი ძველთა შენობათა გვერდიდამ შედგმული დასამაგრებლად.
Ⴁოჭკო – ჩენჩილი ბეწვი ქუდთა ღართთა.
Ⴁოხვერი – ნახე ბოკვერი
Ⴁოხი – მსხვილი და დაბალი ხმა.
Ⴁოხოხი – ხცურის ტყავი მოქნილი ან მისგან შეკერილი ქუდი.
Ⴁოხჩა – ჩალთა ბუდე მოთხვითი.
Ⴁჟირი – უგულო ფეტვი და მისთანანი; კულად ბჟირი (ნახე ჟირი).
Ⴁჟიტი – მართვე წეროსი, სავათისა და მისთანათა.
Ⴁჟუვილი – ნახე Ⴏუვილი.
Ⴁჟუტვა – (ბჟუტავს) ბნელად და უნათლოდ ბდვინვა სანთელთა, ბაზმაკთა და მისთანათა.
[Ⴁრა – გაბრა, ბრაგვანი]
Ⴁრაგა – სპონდიო, ზღუაში ქვა უხილავად.
Ⴁრაზი – ცოფი, ძნელი სიცოფე.
Ⴁრაზიანი – ცოფიერი, ბორგუნეული, მრისხანე.
Ⴁრალება – (ვაბრალებ) შესმენა, ბრალის დადება. // (Ⴅიბრალები) შესმენის ქვემდებარება. // (Ⴅებრალები, მებრალება) სიბრალულის ქონება.
Ⴁრალეული – ბრალის მქონე, დამნაშავე, შემცოდე.
Ⴁრალი – დანაშაული, შეცოდება.
Ⴁრანგჳ – დათჳ
Ⴁრანძი ბ – ებკი, ცუდი ძონძი.
Ⴁრაწი – გრაკლის ხე.
Ⴁრბო – დუნდგო, ვითრა ბრბო ხალხი.
Ⴁრგე – კაცი ტანოვანი და წარმოსადეგი მშვენიერად.
Ⴁრგჳლი და ბრყჳლი – შავი ნიშანი.
Ⴁრგუ და ბრგვილი – ნახე Ⴄნა ბრგუნილი.
Ⴁრდღჳნვა – (ბრდღვინავს) ლომთ მუღრობა, ზახილი ანუ ტოტით მიწის გლეჯა მრისხანებისგან.
Ⴁრდვინვა – ნახე Ⴁრდღჳნვა.
Ⴁრდოვილი – ნახე Ⴃოვილი
Ⴁრე – მტვერი ბზე ნარევი.
Ⴁრეცა – (ვიბრიცები), ფრანჭვა, თავ-ტანის გრეხვა უხამსურად.
Ⴁრიალი – (ვაბრიალებ) თუალთ ზე და ქვე ბრუნება. // Ⴑაჭურველთ ტრიალება ჰაერში.
Ⴁრილიანტი —
Ⴁრინჯაო – ორი წონა სპილენძი და ერთი წონა თუთია ერთად გარეული გაყვითლდების, რომელსა ოქრომჭედელნი უწოდებენ ბრინჯაოდ, მაფრახად და ტომბაკად, ხოლო თითბერი არს ბუნებითად ყვითელი სპილენძი.
Ⴁრინჯი – ქრთილი გუარი თეთრი მარცუალი.
Ⴁრინჯის ხე – Ⴀკაკი ნახე.
Ⴁრიყვი – უწურთნელი, უზდელი, რეგვენი.
Ⴁრკენა, პრკენა, ბრყენა – ოლე.
Ⴁრკიალება, ბრკინუალება ბრწყინვალება, ელვარება, ბზინვარება.
Ⴁრკმა, ბრკოლა – (ვუბრკმობ, მებრკმის) ფეხის შეცთენა, ბორძიკი.
Ⴁრმა – უთუალო, უსინათლო, ვერ მხედველი. // Ⴂონება დახშული, დაბრმობილი გონებით.
Ⴁროლი – ბიროლი, დამანი, ბუნებით თეთრი ქუა გამჭვირვალე, ანუ ჭიქისგან შემზადებული, ლექსი ესე წარმოებს ბერძულისაგან βήρυλλος, ლათინურად Beryllus (ნახე Ⴁერილოსი, Ⴁივრილი), ხოლო ბროლსა საქუთრად ეწოდება დამანი.
Ⴁროწეული – .
Ⴁრპენი – პრპენი, ტყვია ანუ კალა.
Ⴁრყვილი – იხილე Ⴁრგჳლი.
Ⴁრუ – თავის ტრიალი და თუალთ არევა (ნახე Ⴇავბრუ), თავსბრუ დაესხა.
Ⴁრუნება – (ვაბრუინებ) ტრიალება, მიმოქცევა.
Ⴁრუნვა – (ვბრუნავ) ტრიალი
Ⴁრუნვა – ღრამმატიკულად ცუალება სახელთა და სხ.
Ⴁრუჟი – ძალა სასმელთა.
Ⴁრუტიანი და ბრუციანი – მარღი, თუალით შორს ვერ გამრჩევი.
Ⴁრძანება – (ვბრძანებ) თქმა ან თქმული უაღრესისა.
Ⴁრძანება – (ჰბრძანდების) ითქმის უაღრესთათჳს ნაცულად არს, ჰგიეს, იმყოფება და სხ. ამის გამო იშვიათად იხმარების 1 პირსა შინა, ამას სხვადასხვად განავითარებენ ზედდადებულნი მარცვალნი ვითარ: