Бар да үтәр, әйбәтләнер,

Нык көчле минем илем.

Авырлыклар җиңеп чыгып,

Зур дәүләткә әйләнер.

Күкрәк киереп, горурланып,

Яшәрбез әле шатланып.

Безгә сокланыр илләр,

Дуслашырга бар да теләр.

Нык тор илем, бирешмә,

Без – синең белән бергә!

Бар минем шәп песием,

Беркемгә аны бирмим,

Үзе акыллы, үзе тыйнак,

Шым гына утыра карап.

Нәрсә бирсәң шуны ашый,

Холыксызланып тормый.

Минем белән чәй әчә,

Кыздырган бәрәңге ашый.

Кеше кебек утыра,

Мин сөйләгәнне тыңлый.

Нәрсә дисәң дә аңлый,

Тик җавап кына бирми,

Бик сөйләшер иде дә,

Эх, татар телен белми.

Маймыл базарга барган,

Яңа киемнәр алган.

Ертык чалбар, тишек күлмәк,

Аңлашылды, мода куа, димәк.

Куян кунакка килгән,

Кыска күлмәген кигән.

Аяклары кәкре икән,

Үзе шуны белә микән?

Йорт алдында күмәкләп

Өй-өй уйный бәләкәй кызлар,

Чиста итеп җыештырып,

Тәртип ясап куйганнар.

Матур табын артына

Җыелганнар кунаклар,

Тыйнак булып, шым гына,

Утыралар курчаклар.

Сугыш —сугыш уйныйлар

Янәшәдә малайлар.

Бер тегеләй, бер болай,

Кычкырышып чабалар.

Агачтан ясаган мылтыктан

Пых та, пых дип, аталар.

Шундый ямьсез уеннан

Ни кызыгын табалар?

Аңламый кызлар малайларны,

Малайлар, әлбиттә, кызларны.

Аңламаса, аңламас инде,

Ин мөһиме уен ич,

Ә уйнавы шундый рәхәт.

Эх, балачак, балачак,

Кабатланмый торган чак,

Сагынып искә алам һәрчак.

Бәләкәй генә бер бәпкә

Бөҗәк күреп нык курккан.

Тизерәк йөгереп барган

Әти – әнисе янына.

Кочаклап алды әнисе,

Газиз баласын җәлләп.

Ата – казның ушы китте:

«Бу ни хәл, нинди эш,

Болай булмаска тиеш.

Мин тырышкан булам,

Кирәк булса, сугышып,

Карчыганы да җиңәм.

Яшә миннән үрнәк алып,

Кыю, батыр бул балам».

Бәпкә чыкты шым гына,

Җылы канат астыннан.

Кыю басып атлап китте

Бөҗәк ягына табан.

Барлык көчкәен җыеп,

Кычкырырга ашыкты:

«Мин синнән куркмыйм,

Бөҗәк, белеп тор шуны!».

Үзе тагын йөгерде качырга

Каз канаты артына.

Ярый, шулай булса да —

Кыюлык шуннан башлана.

Бүген төнлә йокламадык,

Сарык сагалап чыктык.

Туарга тиеш иде бәрән,

Бәлки, кирәк булыр ярдәм.

Юкка йөредек, йокламый —

Бәрән кабаланмады.

Иртән керсәк абзарга,

Таң калдырды мөгҗизә.

Басып тора ике бәрән,

Берсе ак, берсе җирән.

Көткән идек берәүне,

Туган игезәк бәрән.

Зур рәхмәт инде Ходайга,

Шатлыкны күпләп биргән.

Сорама син байлык,

Сорама син дан, бөеклек.

Сора син Ходайдан

Бары тик түземлек.

Түземлек зур көчкә ия,

Түз, бирешмә, әйдә.

Әле кыен икән,

Рәхәт булыр тиздән.

Ходай күтәрә алмаслык

Авырлыклар бирми ул.

Сабыр итеп барсына,

Чын күңелдән риза бул.

Җиңеп чыксаң авырлыкны,

Үзеңә сокланырсың.

Артыр рухи байлыгың —

Сабырлык төбе сары алтын.

Зәңгәр күкне байкап оча,

Колачын җәеп, бер кош.

Менә кайда ул рәхәтлек,

Менә нинди матур очыш.

Әй, иркен тын алулары —

Ирекле булу рәхәт бит.

Башкортостан кошы ул,

Исеме аның бөркет.

Үзе кыю, үзе матур,

Оясы биек тауда.

Чал Урал кебек батыр,

Җиңеп чыга һәр яуда.

Эх, бар иде шәп егетләр,

Менә шундый бөркет кебекләр.

Яу кырында ятып калдылар,

Канатларын инде какмыйлар.

Бөек Ватан сугышыннан

Бар да кире кайтмады.

Ичмасам, яудан кайтканнар

Озак яшәсен иде.

Бер – бер артлы ветераннар

Китәләр безнең арадан.

Нинди моңсу күренеш —

Ашыкмагыз әле, зинһар.

Сез бит тере шаһитлар,

Кем өчен без парад эшләрбез,

Кемгә кызыл чәчкә бирербез,

Кем өчен яңгырар җырлар?

Дөнья шундый матур —

Рәхмәт әйтәбез сезгә.

Ашыкмагыз әле китәргә,

Шатланып яшик бергә.

Стройда калды соңгы ветеран,

Зинһар, нык бул, бирешмә.

Яу кырында ничек тырышсаң,

Әле дә көч тап яшәргә.

Син безне үткән белән

Тоташтырган корыч җеп.

Өзелә күрмә, берүк,

Озак яшә, горурлык тоеп.

Һәр авылда бар

Уңган балта остасы.

Агачтан өй сала ул —

Хайран кала барысы.

Селти – селти балтасын,

Иртәдән кичкә кадәр,