Bu məsum gecəni, kövrək gecəni,

bir görən oldumu bizdən savayı?

Alıb ulduzların uzaq salamın,

dənizin səsini duyan oldumu?

Bir az rahatlanıb, bir az boşalıb,

röyalar içində batan oldumu?

Üstünə yüyürən ağappaq ləpə

ipək əllərinə gəlib dolacaq.

Sonra da dənizin xəlbət sözünü

sənin qulağına pıçıldayacaq.

Bu məhrəm söhbəti bitirsin deyə,

hələ neçə kərə gedib gələcək,

sözləri birəbir gəlib deyəcək.

Sonra da dənizin köpük havasın

xəstə ürəyimə səpib gedəcək.

Sənin dərd ortağın, o söz sirdaşın

ağaran ləpələr, o ağ ləpələr

sahilə ağ yaylıq sərib gedəcək.

Üstünə yüyürən, üstümə qaçan

o coşan dalğalar, sakit ləpələr

xatirə yazacaq gecə adına,

qumlu sahillərin boz yaddaşına,

qulaq yaddaşına, göz yaddaşına.

Bu gecə ay da yox, ulduzlar, dəniz,

bir də ki, o tənha sahildəki biz.

Əriyən gecədə, sönən gecədə,

bizləri bir yerdə tutan gecədə,

ulduzla, dənizlə qalıb baş-başa,

gəzərik gecəni biz qoşa-qoşa,

gəzərik sahili o baş, bu başa.

Bu gecə ay da yox, ulduzlar, dəniz,

bir də ki, o tənha sahildəki biz…

Məni dəniz boğsa bir dərdim olmaz.

Bilirəm, ustufca, lap aram-aram

çəkib öz qoynuna alacaq məni.

Bir az tumarlayıb, bir az oynadıb

əliylə gözümü yumacaq mənim.

Qoymaz son sozümü, qoymaz deməyə.

Ona dərd olacaq, dözməz bu dərdə.

…Məni sakitliyə aparıb gedər,

itirər gözlərdən, itirib gedər.

Yığar balıqları üçə, yeddiyə,

«baxdınız, gördünüz», «dağılın» – deyə,

qovar balıqları, qovar yanımdan.

Yuyub, rahatlayıb basdırar məni,

canlılar gözündən azdırar məni.

Rekviyem çaldırar susan sulara,

ay da işıq salar, gecə durular…

Üstümə yosunlar döşəyər, tökər,

içimə bir sevgi toxumu səpər.

Oxşayıb, oxşayıb yatırar məni,

sevginin qoynunda batırar məni.

Məni dəniz boğsa, heç dərdim olmaz,

üzümdə sevginin naxışı solmaz.