Ətrin də bürüyüb yalı, yamacı.

Bənzərsən yarımın yanaqlarına,

Ay badam ağacı, badam ağacı.

Hələ yuxudadır qarağac, qovaq,

Bəzənib gəlmisən bahardan qabaq,

Çılğın gəncliyimdən gətirdin soraq.

Ay badam ağacı, badam ağacı.

Köklədin Vahidi sözə, avaza,

İstədi şəninə bir nəğmə yaza…

Badam sovqatımı saxla payıza,

Ay badam ağacı, badam ağacı

Səni sevmək üçün gəldim dünyaya,

Şirinli, şoranlı dadını sevdim.

Meylimi salmadım Günəşə, Aya,

Sinəndən püskürən odunu sevdim.

Gəzdim dağlarında, gəzdim düzündə,

Min bir hikmət tapdım elin sözündə…

Ulduzlu gecəndə, al gündüzündə,

Həzin layla deyən qadını sevdim.

Vahidəm, köksümə sığsa da cahan,

Sənsiz dar gələrdi yer, göy, asiman…

Sənə anam dedim, Can Azərbaycan,

Canıma can qatan adını sevdim.

Ömür kitabımı vərəqləyirəm,

Hələ ən dəyərli əsərim durur.

Sanıram, hissimi zəncirləyiblər,

Başımda nə qədər dərd-sərim durur.

Gəzirəm, o solan gülü gəzirəm,

Dərdimi anlayan Dəli ğəzirəm.

Qaçqın, köçkün düşən eli gəzirəm,

Önümdə məndən də betərim durur.

Günahı nə idi Ulu millətin?

Hər yerindən duran çeynəyir ətin.

Vahid, kimlər çəkir kimin qeyrətin?

Ortada sahibsiz bir Pərim durur.

Adını özünə geri verirəm,

Bir zaman izinsiz qəsb eləmişdim.

Çöldə çiçəyini, bağda gülünü,

Öpüb, sevə-sevə vəsf eləmişdim.

Mən elə bilirdim sənin zərrənəm,

Gərək, əhatəndə dönəm, hərlənəm.

Mən hardan biləydim ögey törənəm,

Hardan doğmalığı kəşf eləmişdim?

Atdın tufanlara məni bir vədə,

Sahibsiz yurdumu taladı gədə…

Adımı, soyumu qoydun kölgədə,

Amma yola verib, əfv eləmişdim.

Ay Vahid, tükətmə quru nəfəsi,

Kimlərin sağ ikən batacaq səsi?..

Adam hesab edib çox filankəsi,

Allahım, nə qədər səhv eləmişdim?

Kaş bir də təzədən qoynuna dönəm,

Dolanam yurdumda ağa, bəy kimi.

Ömrümün nəğməli anına dönəm,

Çağlayam tar kimi,

Yanam ney kimi.

Çıxmır xəyalımdan çeşməli dağı,

Çiçəkli çəməni,

Meyvəli bağı…

Süzüb piyaləyə gözümün yağın,

Çəkirəm başıma şirin mey kimi.

Başın nələr çəkdi, ay Vətən oğlu?

Gah şahlar, gah bəylər döydülər səni.

Birləşə bilmədin qardaşlarınla,

Təkləyib, birbəbir əydilər səni.

Zülmə əyilmədin, asi dedilər,

Bir tikə çörək də bəsi dedilər…

Dünyanın ən böyük tərsi dedilər,

«Tatar», «barbar» deyib söydülər səni.

Saldı pəncəsinə səni ağ ayı,

Böldü iki yerə dənizi, çayı…

Çəkib öz qabına ən dadlı payı,

Şoran umuduna qoydular səni.

Sənə demədilər türk oğlu türksən,

İgidlikdə təksən,

Mərdlikdə təksən…

Dedilər, gözünün yaşını tök sən,

Zavallı müsəlman saydılar səni.

Qədim Qobustanda daşdadır adın,

Tarix kitabında başqadır adın.

Babəkin… Nəsimin…