հուզում
այս
իշխանություններին
,
բայց
պեղումներ
են
կատարում
հայերի
մեջ
հայ
–
հրեաներ
գտնելու
և
…
համար։
Աշխարհը
դեռ
հաշվի
է
նստելու
մարդկության
հրեահայի
տեսակի
հետ։
Այս
բռնապետության
համար
քիչ
են
երևի
այն
բոլոր
գործիչները
,
որոնց
արյունները
հեղեցին։
Սա
Հայաստանն
է
թե՞
Պարսկահայաստանը
,
ինչո՞ւ
են
պարսկա
–
կան
ջրաղացը
պտտում։
Գուցե
այս
անգամ
էլ
հայերն
են
Հայաստանն
ուզում
բաժանել
երկու
մասի
'
պարսիկների
և
հրեաների։
Քաղաքակրթության
անքաղաքակիրթ
խաչմերուկը
10
ուզում են դարձնել քաղաքականության կշեռք։ Ամոթ է, իսկ ամոթը քաղաքական կատեգորիա չէ։
Հիշեցնեմ։Մարգարիտը միշտ ծովի խորքում է լինում, իսկ մարգարիտի պես փայլող փրփուրը վերևում, ինչպես այսօր ժողովուրդ – իշխանություն պարագայում, ինչպես ազգերի գնահատման պարագայում։ Գլուխը միշտ ծանր է, գոյագլուխը' `թեթև։ Տղաս ժողովրդի աչքի առաջ հեռուստաբանավեճի կոչ
է
անում
Ս
.
Սարգսյանին։
Նա
պատրաստ
է
նրա
հետ
խոսել
նրա
իմացած
ու
չիմացած
ցանկացած
հարցի
մասին
,
ցանկացած
լեզվով։
Եվ
ի
լուր
նրա
և
ախպեր
տղերք
հանրապետականների
,
պահանջում է ահ ու սարսափի մեջ չպահել ժողովրդին, ցույց տալ իրենց «հանճարեղ» մտքի հուսալի արգասիքները, որ գոնե լինելիության երաշխիք կապահովեն ազգի համար։ Ծաղիկը մանկական հիվանդություն է, թեև նրանով վարակված են իշխանությունները։ Ո՞վ է ասում, որ ԱՄՆ-ն ամենաուժեղն է։ Հիշեցնեմ, որ ուժեղի ետևում պիտի ավելի ուժեղը լինի։ Հասկացանք։ ՈՒժեղը կարող է «Էռնեստ»-ով սպառնալ աշ-խարհին, ճի՞շտ է, բայց «Էռնեստի» հեղինակ էռնեստը մարդն է, որ ունի նաև հոգի,հոգի, որը կարող է լինել Հայաստանում։ Էռնեստը ճակատագրական պահին իր վերացումը կգերադասի իր հոգու վերացումից և այդ ժամանակ գուցե երկնքում հայտնվի Արեգակնային մագնիսական բետտրիում-Էռնեստ փոքրը, ի պաշտպանություն հայի, հայ-հրեա տեսակի, որի պահանջների մասին խոսելը խաղ է։ Գուցե ամենալավ հարևանը Վրաստանն է լինելու, որին դեռ լավ չենք ճանաչում։ Իմ պահանջված բանավեճից շատ բան կլինի կախված։ Չէի ցանկանա, որ կյանքիս քարտեզի ցուցափայտը դառնա բռնա-պետության «պատվախնդիր» գավազանը, ավտոմատը, թեև չեմ բացառում, որ կլինեն ինձ արդեն լավ ծանոթ մահափորձի «միամիտ», «չկանխամտածված» դեպքերից։ Չեմ ցանկանում Հայաստանում պարբերաբար գնդակահարվողների ճակատա-գիրն ունենալ։ Չկարծեք կյանքիս համար եմ դողում։Ես թքած ունեմ այսպես գոյություն ունենալու վրա, բայց խեղճ մորս այս աշխարհում մենակ թողելու իրավունք չունեմ։ Պարոնայք իշխանավորներ, բարի եղեք խնայել իմ կյանքը. Չէ՞ որ ՀՀ- ում
11
խոսքի Ազատություն է և նույնիսկ Ազատություն ռադիոկայանը դեռ, փառք Արարչի, գործում է։ Մի՞թե դուք չեք հպարտանա, երբ երրորդ, կամ ինչպես կկոչվի դարի 1-ին համաշխարհային պատերազմին աշխարհը կցնծա ձեր նվաստ ու փոքր հայրե-նակցի գյուտից։ Չէ՞ որ նման դեպքերում հայ ազգը ճանաչում է իր զավակներին։ Հաց տալիս է դժվարանում։ Հիշեցնեմ,որ ծնվելով ու ապրելով այս պետության մեջ, պետության հովանա-վորություն չեմ տեսել, ոչ մի ծառայությունից չեմ օգտվել։ Ես ոչ ո՞քն եմ։ «Ո'չ, ես Ես եմ, իսկ վերևներում պարոնայք ՈՉ ՈՔԵՐՆ ու ՈՉԻՆՉՆԵՆ ԵՆ։
Նույնիսկ սեփական ոչինչ չունեմ, «սիրելի հայրենիք»։ Կեղծ կատեգորիաները սին գաղափարախոսության ծնունդ են, զուրկ հումանիզմի գաղափարներից։
Սա արդեն ԱՊԱԳԱ է և ոչ ձեր նորին մեծություն արմենիկումյան խաղ։
Առայժմ միայն պահանջում եմ գործող իշխանությունների շուտափույթ հրաժարականը, ամոթ է ազգային խնդիրներում աթոռ- աթոռ խաղալը դա ամենաճիշտ խաղը չէ։
Ազգային խնդիրները ծերացրին երեխա համարվողներին, մի՞թե դուք չհոգնեցիք խաղերից։ Ես' այս հողակտորի զավակս, իմ և իմ հասակակիցների անունից կոչ եմ անում թողել խաղահրապարակը։
Ձեր ղեկավարած, գրեթե անհայտ Հայաստանում, կոռուպ-ցիան հետապնդում է մարդուն ծննդյան պահից, թեև ոչ ոք ու ոչ մի պաշտոնյա ի ծնե կոռումպացված չէ։
Դուք ունեք կործանված կրթական համակարգ, համատա-րած անգրագիտություն, անգրագետ գործիչներ, տաղանդներ կործանող, միջակություններ հովանավորող աթոռակիրնեը։ Դուք չունեք գիտություն, արվեստ։ Տղաս ընդամենը 10 տարեկան է և այս պետության որոշակի օրգանների հալա-ծանքների «շնորհիվ» վերածվել է ոչ ոքի, բայց շուտով հայրը կգա նրան տանելու այս երկրից։