– Хантан буллуҥ, хаһан?.. – Бориска диэн ыҥырыллыбыт били сахалыы билэр киһи, сирэйэ-хараҕа өрүкүйбүт, килбэчигэс киэҥ харахтарын дьиэличчи көрөн, Лөкөйгө омуннаахтык ынан кэллэ.

– Бу күһүн Сиридикээнтэн.

– Ноо… ханан?

– Иккис оломтон.

– Эн билэҕин дуо, бу туох тааһын?

– Суох.

– Оксиэ, дьэ буоллаҕа. Оттон тоҕо ылбыккыный? – Бориска бэркиһээн ыйытта.

– Бээрэ, ону эһиги тоҕо туоһуластыгыт? Оттон кылабачыйарын иһин муодарҕаан ылбытым, – Лөкөй урут хаста даҕаны сэмэлэммит дьыалатыгар аны бу дьон орооһоору гыммыттарыттан кыйаханан барда.

Алааппыйа киһитин ити тааһынан сылтаан туох эрэ буруйга түбэһиннэрээри гыннылар дии санаан ыксаан, көмүскэһэн көрөргө быһаарынна.

– Ээ, ити киһийдэх акаарытыгар тэптэрэн, оҕолорун саататаары өрүс тааһа баранан, хас да көстөөх сиртэн атыгар ыҥырдан аҕалбыт мала диэн ити эрэ. Атын тугу даҕаны алдьаппатах-кээһэппэтэх сордоох этэ, – диэтэ.

«Дьахтарым эрэйдээх син сөпкө этээхтээтэ ээ», – дии санаан, Лөкөй ымах гынна. Бориска бэркиһээбитэ бэрдиттэн күлүөн дуу, сөҕүөн дуу билиминэ саҥата суох сонньуйан кэбистэ. Анарааҥҥылара киһилэрэ тугу кэпсиирин кэтэспэхтээтилэр, онтон тулуйбакка ыйыталаспытынан бардылар. Бориска кэпсээбитигэр эмиэ биир туспа сөҕүү-махтайыы буолла. Тойонноро тугу эрэ эппитигэр икки киһи таһырдьа тахсан эр-биир биирдии куулу тутан киирдилэр. Остуолга обургу ыга эриллибит хара сукунаны, икки «Дорообо» чэйи, хас да баайыы сэбирдэх табаҕы, мээрэйи умса уурбут курдук гынан баран, уһуктаах үс улахан куһуок саахары уурталаатылар. Тойонноро уолаттар кип-киэҥ харахтарынан дьиибэргээн чаҕылыһа олороллорун көрөн, күллэ уонна иккиэннэригэр биирдии ньаалбааннаах кэмпиэти туттартаан кэбистэ. Дьиэлээххэ туһаайан саҥарбытын Бориска тылбаастаан биэрдэ.

– Эһиги бу табаары барытын ылар үһүгүт, оттон кини ити эһиги тааскытын көрдүүр, – дьиэлээхтэр тугу даҕаны өйдөөмүнэ көрсөн кэбистилэр.

– Бээрэ, ол туох айылаах тааһай, ити? – эр киһи бэркэ мунааран ыйытта.

– Кыһыл көмүс.

– Эс, суох, ама, бу дойдута кыһыл көмүс үөскүө үһү дуо? – Лөкөй истибитин итэҕэйиминэ, эмискэ хамсаабытыгар, олоппоһо ыһыллан хаалыахтыы, улаханнык тыаһаан хаадьах гынна.

– Дьэ, хаһаайын, туох диигин? – тойон ыйытар.

– Ээ, оттон ыллын. Биһиги туохпут көмүһэй… – дьиэлээх киһи соҕотохто байбытыттан долгуйан куолаһа титирэстээн ылла. Остуолун, онтон дьонун диэки итэҕэйбэтэхтии көрүтэлээтэ. Тойон киһи үөрэн Лөкөйү санныга таптайбахтаата. Хаптаҕай дьааһыгыттан биир иһит арыгыны кылбаһытан таһааран остуолга туруоран кэбистэ. Дьиэлээхтэр, дьэ күө-дьаа буолан, остуолларын тардан дьоннорун ыҥырдылар. Эмис кус этин сиэн, кыратык холуочуйан иҥнигэһэ суох кэпсэтэн-ипсэтэн бардылар. Ааттарын-суолларын билсиһэн, олохторун-дьаһахтарын, кыһалҕаларын кэпсэтистилэр. Аһаан бүтүүлэригэр Бориска кэпсэтиини атыҥҥа уларытта, бэйэтин наадатын Лөкөйтөн туруору ыйытта.

– Лөгөнтөөй, эн көмүс булбут сиргин биһиэхэ көрдөрүөҥ этэ дуо? Биһиги манна эмиэ дьол көрдөһөн көрөөрү гынабыт ээ, – дьиэлээх киһи саараабыттыы дьахтарын диэки хайыста. Алааппыйа кэргэнин саҥа көрбүттүү, сөхпүт, хайҕаабыт быһыынан тонолуппакка одуулаһа олорорун көрөн аһарда. Бу эриттэн уонча сыл балыс, орто уҥуохтаах, сытыы-хотуу дьахтар билигин даҕаны нарын мөрсүөнүн сүтэрэ илик. Лөкөй кэргэнэ өтөрүнэн күндүлээбэтэх сымнаҕас көрүүтүттэн сүрэҕэ хайдах эрэ минньигэстик нүөлүйэн ылла.

– Көрдөрүө, көрдөрүө… Лөгөнтөөй, оттон ынаххын илдьэн биэрэ таарыйа сирдээ ээ, – Алааппыйа түргэн муҥутаан дьаһалымсыйа оҕуста. Онон кэпсэтиини быһаарыллыбытынан өйдөөн, дьон истиҥник күлсэн кэбистилэр.

– Мантан булбутум. Оччоҕо уута олох кыра, киһини бэрбээкэйинэн эрэ этэ. Билигин, арааһа, сатыы туоратыа суох, – Лөкөй үрэх кытыытыгар туран дьиримнэс түргэн сүүрүгү чарапчыланан көрдө.