Кини төһө өр утуйбутун бэйэтэ да билбэтэ, тоҥон, титирээн уһугунна. Көмүлүөк хардаҕастара умайан бүтэн, чохторо онон-манан кыламнаан, холумтан күрэҥ күлүнэн бүрүллэ сытар. Валерий, таһырдьаны өҥөс гынан көрөөт, ыксаата: халлаан хайыы-үйэ үөл-дьүөл буола сырдаан эрэр эбит. Хойутаабыт да хайыаҕай, манна, суол ортотугар олорон хаалыа дуо, бардаҕына эрэ сатанар. Кини, онтун-мантын тиэтэлинэн хомунаат, таһырдьа тилигирэйэн таҕыста.

Валерий көс кэриҥин барыыта адьас сырдаата. Эрдэ турар ыал күнүскү аһылыктара чугаһаан эрдэҕэ. Кини, аара ханна да тохтообокко, аҕатын үөлээннээҕэ Уордаах Уоһук оҕонньордооххо быһа тиийэргэ быһаарынна. Уордаах олоҕо мантан үс көс кэриҥэ. Бу диэкинэн кыһыллар суох буолуохтаахтар. Соҕуруу диэки, Майаҕа Павловскайга ордууланар сурахтаахтар. Ол да буоллар Валерий күн сырдыгар түбэһэн хаалан, наҕылыйбакка, суһаллык айаннатан дьигиһиттэ.

Кини санаатыгар аралдьыйан иһиллээбэккэ истэҕинэ ойуур суолун тоҕойуттан эмискэ иннигэр аттаах киһи баар буола түстэ. Утары кэлбит киһи атын туора тардан тохтотто. Чугастааҕы киһи быһыылаах. Бэрт мөкү ат сэптээх, от-мас тиэйэр мара сыарҕалаах. Валерий, өрүһүйэн атын салайбакка, сыарҕатын анараа киһи киэнин кытта хабырыһыннарда.

– Кэпсээниҥ? – эргэ нэк бэргэһэни сабыччы кэппит киһи, умса түһэ сылдьар куондарын өрө сыҕайа-сыҕайа, эҕэрдэлиир-ыйытар иккэрдинэн сэлибирээтэ.

– Суох… Эйиэнэ?.. – Валерий, төһө да сулбуччу ааһа туруон баҕардар, хардарарыгар тиийдэ.

– Миэхэ да мэлигир. Бу ханналаан иһэҕин?

– Ээ, бу диэки…

– Туох соруктанан иһэр киһигиний?

– Өрөпкүөмнэр сорудахтарынан, – диэтэ Валерий уонна: “Сатана, ыаспыйалаан түһэн. Аны суол ортотугар кини доппуруостуура итэҕэс эбит!” – диэн иһигэр үөҕүстэ. Ситэ сэһэргэспэккэ бара турдаҕына ордук сатаныа суохха айылаах.

– Тыый, оччоҕо арахсар суолгун ааһа кэлбиккин. Биһиги улахан өрөпкүөммүт бу соҕуруу баар ээ. Эн онно наадалаах инигин?

– Ээ, суох, бу диэки, – Валерий быһаарыыта суох иннин диэки сапсыйда.

– Бэйи, бу эн хайалара этиҥ? Хараҕым таптыы көрөр да билбэтим ээ.

– Ээ… Алтаммын…

– Алтаннары билэр ахан дьонум. Эн онно…

Валерий кистээн атын муоһатынан соруйда. Ата түһэн кэбистэ.

– Туу!.. Туу!.. Хайа, бу сүөһү туох буолла?! – Валерий атын, тохтото сатаан тардыаласпыта буола-буола, эбии күүскэ охсуолаата.

“Алтаммын диэн айахтатан түбэһэ сыстым. Ыт баара Алтаннары билэр эбит дии! – диэн санаата кини ыраатан, арыый холкутуйан баран. – Урукку эбитэ буоллар, итинник илбириискэ суол ортотугар көрсөн силиэстийэлии оонньуо суох этэ. Билигин аны ааһа көтүтэриҥ да сатаммат, тохтоон ылахтастаххына табыллар. Дьиккэр, атым сиргэммитин итэҕэйбитэ дуу, суоҕа дуу”.

Валерий табах уурунан тарта. Иэдээни мүччү түстүм диэн холкутуйа санаабыта ити көрсүһүү кини алдьархайын саҕаланыыта эрэ эбит. Хамсатын табаҕа ситэ тардылла илигинэ кэннигэр, ыраах толоон саҕатыгар, алта-сэттэ ыҥыыр аттаах киһи тэбиннэрэн иһэллэрэ көһүннэ. Ол дьон, далбаатаһа-далбаатаһа, тугу эрэ хаһыытаһалларын арааран иһиллии барбакка, Валерий атын быһа биэрдэ. “Ити чахчы сэрии дьоно, кыһыллар”, – диэн ыгылыйда кини, муоһатынан харса суох үрүт-үрдүгэр сабыы-сабыы. Суол хата ойуур иһигэр киирэн абыраата. Тэйбэхтээн баран, иһиллээтэ. Аттаахтар төннүбэтэхтэр, эккирэтэн иһэллэр эбит. Тыастара өссө чугаһаабыттар. Соруйан анаан-минээн эккирэтэллэр быһыылаах. Арааһа, били нэк бэргэһэ сатана, уорбалаан, тыллаабыта буолуо. Валерий ата таһыыр бэрдиттэн муҥ кыраайынан түһэ сатыыр да, сири соччо хороппот, күүһэ мөлтөөбүтэ биллэн барда. Кэлин диэки туйахтар чигдигэ хабыллар тыастара улааттар улаатан истэ. Өлүү түбэлтэлээх, тыа баранан, суол эмиэ үрэх толоонугар киирдэ. Валерий толоону саҥардыы ортолоон эрдэҕинэ эккирэтээччилэр уҥуоргу тыаттан субу ойутан бачымахтаһан таҕыстылар.