Kənddəki evimin eyvanındayam,

Ürəyim narahat, özüm rahatam

Bir baxış, bir ülfət, bir sən çatmırsan,

Bu rahat dünyamın gözünə qatam

(Aşıq Haşım Qubalı)

1.

Aşıq Haşım Qubalı

Bu köhnə divarlar nələrə şahid,

Acı xatirələr indi bal dadır.

Aşığın sözünə çox uyma, Vahid.

Hər şeyi çatır da…

Bizi aldadır!

Xaçmazdan Qubaya beş addım yoldu,

Yolunun üstündə tikanmı boldu?

Gəlib – gedəni yox, ayı il oldu,

Ata ocağının gözü yoldadır.

Günə-güzərana olmuşuq əsir

Başda duman gəzir, soyuq yel əsir.

Ümidsiz sabahlar ümidi kəsir,

Neyləyək, başımız qalmaqaldadır.

Aləmə bəllidir sözün söhbətin,

Dost-tanış yanında çoxdu hörmətin.

Yadından çıxmayır ilk məhəbbətin,

Yarası sinədə, adı qoldadır.

Aşıq, çox bicliyə qoyma özünü,

Qoy Vahid söyləsin sözün düzünü,

Nə yaş, nə də zaman əyməz dizini,

Qocaldım deyirsən, gözün xaldadır.

Aşıq Haşımın Qubadakı evindən açılan mənzərə

Oxuya bilmirəm, başım qarışıq,

Zərif misralarla tufan edirsən.

Bağbandan icazə aldınmı, aşıq?

Ya bəlkə xəbərsiz talan edirsən.

Təzə sevdalara düşdünmü yenə,

Hicrana, vüsala dözərmi sinən;

Əgər verilibsə bir özgəsinə,

Vallahi, nahaqdan qan – qan edirsən.

Bəxtəvər yaradıb səni yaradan,

Eşqin cövhərini qoyub binadan,

Anlamaz bu eşqi hər cahil, nadan,

Sən sazla, söz ilə bəyan edirsən.

Vahidəm, çox gəzdim aranı, dağı,

Ən gözəl dövrandı cavanlıq çağı,

Bar dərdim, bağlara olmadım yağı,

Bir deyən olmadı ziyan edirsən.

Açılmır nə sazın, nə sözün baxtı,

İndi müğənnilər zəbt edib taxtı…

Sözlərin nur kimi qəlbimə axdı,

Elə bil, göylərdə süzürəm, aşıq.

Sən haqqı nahaqqa verməzsən heç vaxt,

Sənətin yolunda gedirsən sərvaxt,

Yollara çıxmazsan vaxtsız, baxtabaxt,

Mən səni şam ilə gəzirəm, aşıq.

Hünərdi əldə saz girmək meydana,

Qoşma, təcnis demək mərdi mərdana…

Sənin tək aşığı doğmaz hər ana,

Demə, yoruluram, bezirəm, aşıq.

Vahidin qələmi itidir hələ,

Azmı tərif yazıb neçə gözələ?

Allahın yolunda cani-dil ilə,

Mən də hər çətinə dözürəm, aşıq.

Aşıq, vədəsində deyilən sözün,

Olar öz hikməti, öz gözəlliyi.

Nur saçar ürəyə, gözə könülə,

Səsin məlahəti, söz gözəlliyi.

Axşamdan sazını simləyib, köklə,

İntizar içində sabahı bəklə*

Səhər toy evinə üz tut ürəklə,

Sağına, soluna düz gözəlliyi.

Çoxları bənd olur gözəl çamala,

Kimdi nəzər salan əqlə, kamala?

Vahid də istəyər kamını ala,

Onu da məst edər üz gözəlliyi…

* – gözləmək