Кәефләргә бәлки бәйледер.
Уйлар – хисләр булып агылуы,
Тормыш юлы, озын җәйледер.
Якын кебек
Ерак уйлар якын кебек була,
Кереп калса күңел түренә.
Ерагаеп күптән беткәннәре,
Якын булып һаман күренә.
Кул сузарлык ара гына кебек,
Үрелерлек, тотып карарлык.
Бер кашыктан тулып агып торган
Татлы балдай, алып кабарлык.
Кичә кебек… ләкин еллар үткән,
Уңып барган кебек төсләре.
Чынбарлыкка якын шикеллерәк,
Искә төшереп кергән төшләре.
Онытылу – вак төякләр өчен,
Олылары, күңел түрендә.
Яки яшерелгән тарих өчен,
Бик тирәндә, хәтер төбендә.
Якын кебек ерак аралар да,
Ашкына шул, күңел читләргә.
Хыял булып барсы калсалар да,
Уйлар белән менә, нишләргә…
Үкенүдәй
Акланулар кемнәр күңелендә,
Үпкә кебек, узган язмышка.
Булды инде, төрлеседә диеп,
Берән сәрән… кайчак ялгыш та.
Әйбәт ягын онытмаска дипме,
Кабат – кабат искә төшерә.
Үкенечкә калган хыяллары,
Йөдәтәме, кереп төшенә.
Әллә ниләр кырып булмый икән,
Вакыт узып, инде соңарсаң.
Җиңелерәк үкенүсез яшәү,
Үз – үзеңә, гадел булалсаң.
Язмыш гадел булмый кала алмый,
…Онытылыр, ялгыш булганнар.
Сирәк була, уку көндәлеге,
Бишле белән генә тулганнар.
Икеле дә, кайчак ярап куя,
Өчле, дүртле аны җиңгәндә.
Боза алмый бөтен кәефеңне,
Имтиханнар чоры килгәндә.
Тормыш көзе, үзе көзге сынау,
Билгеләрнең барсы тезелгән.
Үкенүләр, акланулар булып,
Ишетелә кеше теленнән.
Үз юлың
Диңгезчеме. хыял диңгезендә,
Хисләрендә озак йөзүче.
Күңелендә генә (көче житеп),
Бәхет сарайлары төзүче.
***
Кемгә карап кем буласың,
Үз язмышың булмаса…
Хыялларың өметләрең,
Хәтереңдә, тормаса.
Кешенекен кабатлаулар,
Ул кешене кем итә.
Күпме генә тырышсаң да,
Бер үлчәмгә, ким итә.
Кабатланмый бер язмыш та,
Язмыш асылы шунда.
Үз юлыңны табу мөһим,
Чыккансың икән юлга.
Игезәкләр аерыла
Туып бергә анадан.
Попугайлар яратылган,
Кабатларга яңадан.
Кәсепләр дә төрле, төрле,
Игенче, йә күмерче.
Кайчандыр хезмәте белән,
Үзен данга күмүче.
Кемгә акча, кемгә мактау,
Бергә бик тә сирәк шул.
Хәзерге замана өчен,
«Жайлашу"лар кирәк шул.
Үз урыны
Хатын кызның үзе матурлыгы,
Үзе сыйфатлары ир атның.
Күңел кабул итми «колготкилы»
Хатын кыздай булган ир атны.
Ир ат кебек… өсне яратучы,
Башның башы булып алучы.
Ирдә түгел, хатын кыз да,
Ике арада булып калучы.
Ике холык бергә буталганда,
Кем хуҗада, кем соң бикәсе.
Бер басмада ике тәкә кебек…
Кем беренче чыгып китәсе.
Ике кулның… уңы, сулы була,
Ике сыңар булмый пар канат.
Ике мужик, ике бикә булып,
Дилбегәне «бергә"тарткалап.
Тәбигатнең кануннарын бозып,
Җирдә була аламы уң эшләр.
Бер рульдә ике кеше булса,
Машиналар юлда ни эшләр.
Дөнья сынавының яңалары,
Кем пассажир кемнәр шоферлар.
Машинада шоферлар бетүгә,
Ишекләрне кемнәр ачырлар.
Үз урыны һәр әйбернең була,
Әллә кайчан язып куелган.
Фаҗигалар юлы ачылмасын,
Тормышлардан ясап уеннар.
Үз 90 ы
«Үз туксаны» диләр бу дөньяда,
Үз сүзлене, кире …бүгенге.
Йөз кирәге, истә тора алмый,
Туксан әле… йөз үк түгелне.
«Туксан тугыз» ул кимсетү сүзе,
Бер берәмлек житмәү бары тик.
Йөзне кабул итүчеләр өчен,
Туксан санын… олы сан итик.
Кеше йөзе сан түгеллә баса…
Карыйлар бит аның йөзенә.
Иярә дә чыга… күңелдәге,
Ул сөйләгән санлы сүзенә.
Бер мизгеле генә кешеләрнең,
Бу дөньяда төрле булуның.
Жавабы да: шуның өчендер дә,
Төрле гамәлләрне кылуның.
Акылына карап, ниятләре,
Ниятенә күрә, гамәле.
Шөкеренә алмаш кебегерәк,
Язмыш аңа биргән сәламе.
Ут белән уйнап
Дөньяда без ниләр кылдык,
Кешелектә булганда.
Санап карыйк, искә алыйк,
Үткән, җирдә, елларда.
Алырга яратабыз да,
Биргәннәрне чутлыйбыз.
Иртәгә ниләр буласын,
Уйлаулардан туктыйбыз.
Сатып алмакчы булабыз,
Сәламәтлек, шатлыкны.
Күрмибез дә, аңламыйбыз,
Әллә, барсын… ваттыкмы.
Ахырзаман әкияттер,
Дөнья ул бетә алмас дип.
Безнең өчен җавап чоры,
Тиз генә җитә алмас дип.