հաճելի է – приятно

ուժ ու եռանդ – сила и энергия

Указательные местоимения

Указательные местоимения – ցուցական դերանուններ

Указательные местоимения սա – это, դա – это, նա – тот (множ.ч. – սրանք эти, դրանք эти, նրանք те). Նա, նրանք одновременно являются личными местоимениями.

Սա կատու է: Это кошка.

Դա մեր տունն է: Это наш дом.

Указательные местоимения այս – этот, այդ – этот, այն – тот.

Указательные местоимения այս (этот) употребляется, когда речь идет о предмете, близком к говорящему:

Սա հետաքրքիր գիրք է: Это интересная книга?

Այս գիրքը հետաքրքիր է: Эта книга интересная.

այս տարի – в этом году.

Այս տարի զինվորները նոր հագուստներ ստացան:

В этом году солдаты получили новую одежду.

Местоимение այդ (этот) употребляется, когда речь идёт о предмете, близком к собеседнику:

Դու կարդո՞ւմ ես այդ գիրքը: Ты читаешь эту книгу?

Դա հետաքրքիր գիրք է: Это интересная книга.

Указательное местоимение այն (тот) употребляется, когда речь идет о предмете, далеком и от говорящего, и от собеседника:

Այն գիրքը հետաքրքիր է: Та книга интересная.

– Դու ի՞նչ էիր անում այս առավոտ: Ты что делал этим утром?

– Այս առավոտ ես նամակ էի գրում: Этим утром я писал письмо.

– Դու հիշո՞ւմ ես քո մանկության տարիները: Ты помнишь свои детские годы?

– Իհարկե՛, ես այդ տարիները երբեք չեմ մոռանում: Конечно, я эти годы никогда не забываю.

– Դու որտե՞ղ էիր այն օրը: Ты где была в тот день?

– Այն օրը ես համալսարանում էի: В тот день я была в универститете.

Диалоги

1. – Ի՞նչ է ձեր անունը:

– Անունս Արամ է, ազգանունս Մանուկյան:

– Ո՞վ է այդ գեղեցիկ աղջիկը:

– Այդ գեղեցիկ աղջիկը իմ դուստրն է:

– Ի՞նչ է նրա անունը:

– Նրա անունը Անի է, ազգանունը՝Հակոբյան:

– Ձեր աղջիկը շատ նուրբ է:

2. – Իսկ ո՞վ է այդ բարետես երիտասարդը:

– Այդ երիտասարդը իմ որդին է:

– Ի՞նչ է նրա անունը:

– Նրա անունը Կարեն է, ազգանունը՝ Սիրունյան:

– Ձեր որդին շատ խելացի է:

3. – Իսկ ո՞վ է այդ միջահասակ տղամարդը:

– Այդ միջահասակ տղամարդը իմ ամուսինն է:

– Ի՞նչ է նրա անունը:

– Նրա անունը Գևորգ է, ազգանունը՝ Սիրունյան, հայրանունը՝ Ժիրայրի: Նա շատ աշխատասեր մարդ է:

4. Մեր ընտանիքը մեծ է ու համերաշխ: Մեր շրջապատում բոլորը լավ մարդիկ են:

Падежи

Армянский язык имеет семь падежей:

1. Именительный падеж – ուղղական հոլով – это начальная форма слова. Этот падеж употребляется и с определённым и неопределённым артиклем, отвечает на вопросы ո՞վ, ովքե՞ր – кто?

ի՞նչ, ի՞նչը, ինչե՞ր- что? (աչք, աչքը, աչքերը)

Этот падеж в основном является падежом подлежащего в предложении. Но может выступать и в роли именной части составного сказуемого.

Երեխան խաղում է: Ребенок играет.

Ուսանողը պարապում է: Студент занимается.

Լեռը բարձր է: Гора высокая.

2. Родительный падеж – սեռական հոլով выражает принадлежность предмета, отвечает на вопросы ու՞մ- кого? ինչի՞ – чего? (աչքի):

Ուսանողի գիրքը: Книга студента.

Աշակերտի պայուսակը: Портфель (сумка) ученика.

Գրքի թերթը: Лист книги.

3. Дательный падеж – տրական հոլով показывает предмет, в пользу которого совершается действие или на который направляется действие подлежащего, и отвечает на вопросы – ու՞մ кому? – ինչի՞ն чему? (աչքին), ինչի՞ համար (для чего?), ե՞րբ (когда?), որտե՞ղ (где?).

1. Տրական հոլովի ձևը – форма дательного падежа

а) Похожа на родительный падеж, только в определённом наклонении получает окончание ը или ն.

Род. падеж – սեռական` քարի, ձիու, օրվա, քրոջ

Дат. падеж- տրական` քարի(ն), ձիու(ն), օրվա(ն), քրոջ(ը)

2. Смысл дательного падежа:

а). Выражает смысл объекта действия.

б). В предложении является дополнением сказуемого – косвенным дополнением и обстоятельством:

Մայրը մոտենում է (ու՞մ) երեխային:

Мать подходит (к кому?) к ребёнку. (խնդիր –косв. дополнение)

Վահանը հանդիպեց Արամին: (խնդիր – косв. дополнение)