O zamanlar ailemizi tanıyarak, Meryem'in ailemin kızı olmadığından şüphelenebilecek çok az kişi vardı. Dilimizi iyi konuşuyordu, nazik, canlı ve zekiydi. Annem başını okşadığında, kız kardeşlerim ve ben ile aynı anda, kimse yetimin hangisinin orada olduğunu tahmin edemezdi.

Dokuz yaşındaydı. Hala açık kahverengi, gevşek ve ince ve hareketli belinde oynayan bol saçlar; konuşan gözler; seslerimizin sahip olmadığı biraz melankolik aksan; Babamın evinden çıkarken çektiğim görüntü böyleydi: O üzücü günün sabahında, annemin pencerelerinin asmalarının altında böyle bir görüntüydü.

Geceleri Emma masaya gelmek için kapımı çaldı. Gözyaşlarının izlerini gizlemek için yüzümü yıkadım ve gecikmemi mazur görmek için elbiselerimi değiştirdim.

Mary yemek odasında değildi ve boşuna, mesleklerinin normalden daha uzun süre oyalanmasına neden olduğunu hayal ettim. Babamın boş bir koltuk olduğunu fark ederek, onu istedi ve Emma, o öğleden sonra başının ağrıdığını ve zaten uyuduğunu söyleyerek onu mazur gördü. Etkilenmemeye çalıştım; Ve sohbeti keyifli hale getirmek için her türlü çabayı göstererek, az önce ziyaret ettiğimiz çiftliklerde bulduğum tüm gelişmelerden coşkuyla bahsettim. Ama hepsi işe yaramazdı: babam benden daha yorgundu ve erken emekli oldu; Emma ve annem çocukları yatağa yatırmak ve Maria'nın nasıl olduğunu görmek için kalktılar, aynı şükran duygusuna şaşırmadan teşekkür ettim.

Emma yemek odasına dönse de, akşam yemeğinden sonra uzun sürmedi. Kart oyunlarına katılmam konusunda ısrar eden Philip ve Heloise, gözlerimi uykulu olmakla suçladılar. Ertesi gün dağa kadar bana eşlik etmek için annemden boşuna izin istemişti, bu yüzden hoşnutsuzlukla geri çekildi.

Odamda meditasyon yaparken, Meryem'in çektiği acının nedenini tahmin ettiğimi sanıyordum. Varışımdan sonra odadan nasıl çıktığımı ve gizli aksanının üzerimde bıraktığı izlenimin, bir duyguyu bastıran birine özgü bilgelik eksikliğiyle cevap vermeme nasıl neden olduğunu hatırladım. Üzüntüsünün kökenini zaten bildiği için, ondan bir af elde etmek için bin can verirdi; Ama şüphe ruhumun kargaşasını şiddetlendirmeye başladı. Meryem'in sevgisinden şüphe ediyordum. Neden kalbim onun aynı şehitliğe maruz kaldığına inanmaya çalışıyor diye düşündüm? Beni bu kadar güzelliğe, bu kadar masumiyete sahip olmaya layık görmeyin. Beni onun için sevgisinin nesnesi olarak kendime inanma noktasına kadar şaşırtan o gururu yüzüme fırlat, sadece bir kız kardeş olarak sevgisini hak ediyordum. Deliliğim içinde daha az dehşetle, neredeyse zevkle, bir sonraki seyahatim hakkında düşündüm.

Ertesi gün şafakta kalktım. Doğu'ya doğru, merkezi dağ silsilesinin tepeciklerini betimleyen parıltılar, üzerinde yarım daire şeklinde yaldızlanmış, uzaklaşmak ve kaybolmak için birbirlerinden salınan bazı hafif bulutlar. Vadinin yeşil pampaları ve ormanları mavimsi bir camdan ve bunların ortasında bazı beyaz kulübeler, spiral halinde yükselen taze yanmış dağların dumanları ve bir zamanlar bir nehrin isyanları gibi görünüyordu. Batı'nın dağ silsilesi, kıvrımları ve göğüsleriyle, sislerle örtülmüş dahilerin elleriyle merkezlerinden sarkan koyu mavi kadife pelerinlerini andırıyordu. Penceremin önünde, bahçedeki ağaçların gül çalıları ve yaprakları, yapraklarına ve çiçeklerine parlayan çiyleri dökmeye gelecek ilk esintilerden korkuyor gibiydi. Hepimiz bunu üzücü buldum. Av tüfeğini aldım: Arka ayakları üzerinde oturan, bana bakan, alnı aşırı dikkatle buruşmuş, ilk emri bekleyen şefkatli Mayo'ya işaret ettim; Ve taş çitten atlayarak dağ yoluna girdim. İçeri girdiğimde, onu gecenin son auralarının okşamaları altında taze ve titreyen buldum. Balıkçıllar horozlarını terk ettiler, uçuşlarında güneşi gümüşleştiren dalgalı çizgiler oluşturdular, rüzgarın kaprislerine terk edilmiş kurdeleler gibi. Komşu mısır tarlalarına gitmek için guaduales'ten çok sayıda papağan sürüsü yükseldi; Ve Diostedé günü dağların kalbinden gelen hüzünlü ve monoton şarkısıyla karşıladı.