Рузил Фазлыев Хыял + Чынбарлык. Шигырь. Том 7. Стихи читать онлайн страница 4
Ул җилләрне әллә сизмәс була,
Дөнья эшләренә күмелеп.
Гомер җиле исә икән әле…
Ул исмәсә, без бит булмыйбыз.
Чынбарлыктан әллә качмак булып,
Җилдәгедәй гамәл кылмыйбыз…

Җәйнең киче

Җәйнең киче көтеп алынгандай,
Эссе көннәр hаман булганга.
Тынычырак булып кала кебек,
Караңгылык белән тулганда.
Акырын гыны киче якынлаша,
Көн кызуы шактый басылган.
Көтүләрдә инде урап кайтты,
Бушап калган урам башыннан.
Кояш баеый, сүнгән учак кебек,
Җылыларын җирдә калдырып.
Караңгылык үзе салкын кебек,
Утырасың утлар яндырып…
Син аңлыйсын төннәр бик тиз үтә,
Йоклап кына бары китәрлек…
Шунысыда ямьле җәйләр өчен,
Яллар өчен була җитәрлек.

Әтәч тавышлары… көтү чыга,

Караңгылык таңда тарала…

Җәйләр генә, шул кичләре белән,

Хәтерләрдә… истә кала ала…

Күңелгә мунча

Тукай безгә күптән әйткән инде,
«Җанга мунча» дигән сүзләрне.
Бассейннар ясый башласакта,
Җанга караш бик аз үзгәрде.
Керләнгәндәй кием hәм тәннәр,
Күңелләрдә шактый керләнә.
Күңел мунчалары булса гына,
Пакьлана ала, кеше үзгәрә.
Ниләр соң ул күңел өчен мунча,
Күңел ниләр белән пычырый…
Юынмыйча …мин бик чистамын,
Диеп йөрүчеләр очырый…
Ихлас була алу, иң беренче…
Кешеләр hәм Аллаh алдында.
Кылган гөнах – утын учакларга,
Керләр җанда, безнең янгында.
Тәүбәләр бар олы пычырактан…
Җомгалар бар атналар саен.
Гыйбәдәтләр Аллаh карышында,
Вакытын тап син белеп җаен.

Барабыз

Барабызда барабыз…
Үзгәрәме арабыз.
Барыр юллар булмагандай,
Яңа юллар салабыз.
Кая таба, кемнәр белә,
Кемнәр күрә юлларын.
Уйламыйча, аңламыйча,
Дөрес, ялгыш булганын.
Барабызмы, чабабызмы,
Аргамактай узышта…
Безнең артта беркемдә юк,
Китүче юк узыпта…
Кемнәргә иярәбездә…
Юлдашларыбыз кемнәр…
Бер файдасыз булмаслармы,
Юлда үтелгән көннәр.
Барабыз әле барабыз,
Якынаймый арабыз…
Кушылмаган җирдә йөреп,
Аймыл булып калабыз…

Җыр күңелдә

Күңел никтер җырга тартыла,
Ул чишмәдән… сусау басыла.
Моңлы җырга кереп китә кеше,
Кайгы төшкән чакта башына…
Берәү җырлый, берәү тыңлый ала,
Кемгә ничек сәләт бирелгән.
Сагынуларга җавап, җырын суза,
Ерак чакта туган җиреннән.
Күңел дулкыннары очырышып,
Йөрәк тибешенә кушылыр.
Хисләр җебе белән тоташтыру,
Җыр булуга сәбәп шушыдыр.
Үзе көе, үзе дулкынында…
Һәркемнеңдә якын җырлары.
Кәеф ачкычыдай булып кала,
Кеше күңелендә җыр бары…
Кабатлана алар эчтәлектә…
Ләкин төрле – төрле моңнары.
Ишетелә алмый hәркемнеңдә,
Күңелендә туган җырлары…
Бер күңелдә, җырлап, тыңланып,
Бер күңелдә генә моңланып.
Җырлангандай гомер җыры кебек,
Ишетелә ала соңланып…

Тибә йөрәк

Тибә йөрәк, әле туктамыйча,

Эшләр эшем әле, димәк бар.

Кемдер өчен, бәлки үзем өчен,

Бу дөньяда әле кирәк бар…


Тибә йөрәк, арымаган кебек,

Көнен, төнен туктый алмый ул.

Аның тибүенә гомер бәйле,

Шулай икәнлеген аңлый ул.


Тибә йөрәк, тавыш бирми генә,

Нинди хәлдә, аны кем белә…

Ул тибүдән аны «коткара ала»,

Бары туктап калган көн генә.


Тибә йөрәк, туктамастай кебек,

Туктауларын теләү бик сирәк.,.

Ниләр генә җирдә кылсакта без,

Йөрәк тибүләре бит кирәк.


Тибә йөрәк, ә без онытабыз,

Кайвакытта аның типкәнен.

Аның тибүләре аркасында,

Гомерләрнең дәвам иткәнен…

Бөдрә таллар

Еракларда калган, әй еракта…

Балачагым булып бөдрә таллар.

Истәлеге, кебек яшьлегемнең,

Ә талларым, шунда көтеп калган.


Таллар нигә шулай истә кала,

Су буйлары… моңсу булганга…

Үткән вакыт бөдрә таллар кебек,

Күз алдына килеп торганга…

Хәтер яңаруы… башка җирдә,
Шундый таллар үсә алганга.
Ошаганнар алар, ошаганнар,
Сөн буенда үскән талларга.

Җәйләр җитә, таллар бөдрәләнә,

Балачактан сәләм биргәндәй.

Бөдрә таллар- балачаклар булып,

Кунак булып җәен килгәндәй.


Бөдрә таллар тагын матурлана,

Сайрар өчен кошлар кунганда.

Балачагым якын кебек әле,

Бөдрә таллар җирдә булганда.

Тамырлар

Тамырлары була hәр әйбернең,
Агачларның, хәттә гөлләрнең.