– Кижиниң сүнезини каяа чоруур чүвел? – деп, Холурааш айтырган.

– Кижиниң сүнезини биле хей-аъды чаңгыс болур. Сүнезин кижээ көзүлбес. Сүнезинниң турар черлери бар болур. Улуг кижиниң сүнезини дүне удуй бээрге, хаваандан чуулгаш, караанга кээп дүжер. Ол сүнезин дагдан болгаш хемден чуглур. Ол сүнезинни Үстүү Кудайдан башкарып турар. Сүнезин баксыраарга, кижиниң сузу бастына бээр. Ынчан Үстүү Кудай: «Сүнезин, сени дыка ажаап чораан ийик мен, ам чүге баксырай бердиң?» – дээш, кончуг кызар. Дүне эр кижиниң сүнезини бөргүнүң иштинге, кадай кижиниң сүнезини аржыылының иштинге дүннеп хонар.

– Бичии уруг куъду деп чүл, ачай, ону канчаар камгалаарыл?

– Бичии уруг куъду кавайының иштинге чоруур. Ынчангаш ааткыышты доңгайты аспас, чаш уругну дүне ыглатпас, куъду чайлы бээр. Кавайының баан дүйүп, чолдайты баглап каар. Уругнуң куъдунуң үгээ дээрге дүвүн өрү аскан, аксын кудулдур халаңнаткан хапчыгаш болур. Уругнуң куъдун аңгы-аңгы адагылаар. Уруг куъду, уруг шивээзи, уруг куъду ээрен дигилээр. Уруг куъдун хам кижиниң чугаалааны-биле кылыр. Бурун тывалар уруг куъдунуң шивээзин салбактап шимээр, чараштап каастаар турган. Уруг шивээзи дээрге чаш уругнуң куъдунуң хай-халаптан камгаланыр, чаштынар, чаглактаныр ээрени болур.

Адашкыларның баарынга чаа хайындырган хөнекте сүттүг шайын, арбай далганын, ааржыны, саржагны Чинчи салып кааш, одун одай берген.

– Кижи канчап хамнай бээр чүвел? – Холур сонуургаан.

– Өгбелери хам уктуг аныяк кижи хенертен бажымайлап, шаг чокталып, караанга үш-үдүрүм чүве көстүп, кулаанга бир-ле үннер дыңнап эгелээн болза, ону хамназын дээш сүнезиннер кыйгырып эгелээни ол. Хам болбас мен дээр болза, хай-бачытка таваржыр, харын-даа амы-тынындан чарлып болур. Хамнап болур шинээ көстүп келген ол аныяк кижиге арга-дуржулгалыг, назы-хары дөгүй берген хам ёзулал кылып, өөреткен соонда, ол аныяк кижи күштүг апаар, сүнезиннер аңаа дузалажып эгелээр.

– Хам болуру чугула бе?

– Хам болуру буянныг болгаш кончуг чугула. Кижилерни эмнээри – хамның эң кол ажылы ол-дур. Кижи аараан болза, ооң сүнезини чайлай бергени ол. Сүнезин чайлай бергенде, ону чүгле хам кижи тудуп шыдаар. Хам кижи хамнап тургаш, сүнезинниң чоруй барган оруун дилеп, Алдыы Оранче бадар, Үстүү Оранче өскээр. Оон билип алгаш, сүнезинни тыва бээр. Сүнезин хамның тудуп алган ак пөзүнүң ортузун оя дүжүпкен боор. Ол пөстү дүүп турда, хам кижиниң холунче сүнезин кире бээр. Пөстүң уштарын хам дүүп кааптарга, ол сүнезин ооң соонда кайнаар-даа барбас, хамга туттурганы ол болур. Ынчан ол сүнезин биеэ кижиниң боду болу бээр. Сүнезинни эгидип эккээрге, аараан кижи сегий бээр. А бир эвес хам сүнезинни тудуп шыдавас болза, аарыг кижи кызыл-дустаар.

Хам база сүнезинниг болур. Хамның сүнезини карачал кижиден арай ылгалдыг. Хам хамнап турда, ооң сүнезини дээрже ужугуп үне бээр. Бир эвес орукка шаптараазынны, аза-букту хам тиилеп шыдавайн барза, ооң сүнезини дедир ээп келбес, улус хамның чүгле өлүг мөчүзүн көрүп каар. Оон ыңай хамнарның эң айыылдыг ажылы – мөчээн кижиниң сүнезинин үдеп аъткарары. Ынчаар үдевес болза мөчээн кижиниң сүнезини дириг кижилер аразында аъттар хойзуп, тояап, чоок төрелдерин адап, оларның дүжүнге кирип, оларны Алдыы Оранче кыйгырып туруп бээр. Ынчан чүгле хам кижи дузалаар. Ол хамнап тургаш, сүнезинни тыпкаш, Алдыы Оранче үдээр. Ол бүгүден аңгыда, хам кижи келир өйде чүү болурун баш удур билип, читкен кижилерни болгаш мал-маганны дилээринге улуг дузаны көргүзер ужурлуг» – деп, Коңгур чугаазын төндүрген.

Мөңгүн-Тайга чону Конгурну Өлүм чок Хам деп база адаарлар, чүге дизе ол хамнап тургаш, хамык улус көрүп турда, чээни оолга боону беш ок-биле октаткаш, «мени беш улай ат!» – деп, дужаар. Чээни беш улай ону адар. Корткан хамык улус караан ажыдып кээрге, кээп дүшкен хам дириг болур.