Күңелләрнең шундый вакытларда,
Күккә тигән кебек түбәсе.
Әйткән сүзе сиңа якын була,
Охшаш була хәттә уйлаган.
Әйтерсеңлә син гомерлек таныш,
Андыйлардан күңел туймаган.
Моңсу чакта бер күрешү җитә,
Сүз табыла – була даруда.
Шуңа күрә җиңелерәк кебек,
Тормыш юлларыннан баруда.
Андый кешеләдә сафлык исе,
Ихлас хисләр бары сизелә.
Күңел дәваларга килгән кебек,
Андыйлар бу җирнең йөзенә.
Язмышларның иптәшләре кебек,
Туганнарың, булган якыннар.
Хәлләреңне белер өчен килеп,
Авыр чакта, ишек шакырлар…
Еракта…
Шуный уйлар килә еллар үткәч,
Балачакта нигә калмадым…
Ашыгулар, тизрәк үсмәк булып,
Хата булуларын анладым…
Ул вакытлар, юкка үткән кебек,
Бүгенгенең карап күзеннән.
Хыялларга шулай биреләмдә,
Көлеп куям кайчак үземнән.
Зур иде шул, үсү теләкләре,
Тизрәк үсеп, тизерәк өлгерү.
Олы кеше булгач, имеш үсеп,
Кем икәнлегеңне белдерү…
Шулай язган булган, ул вакытка,
Шундый булган ул чак хыяллар.
Хыялларны ничек тыясыңда,
Хыялларны кем соң тыя алган…
Хыялларда, ашып тормышка,
Балачаклар калды еракта.
Кире кайту хыяллары тумый,
Балаларча «үксеп елапта»…
Алданма
Белә торып ялгыш кабатлама,
Ялгышма син, тырыш ялгышма…
Бер тапкырдан, берни булмас диеп,
Уйлама син хәттә ялгышта.
Купите полную версию книги и продолжайте чтение
Купить полную книгу