Рузил Фазлыев Күңел тарихы. Шигырь. Том 8. Стихи читать онлайн страница 3

Кичәге жыр әле бүгендә…


Сүзләреме аның асылында,

Шигырь булып җиргә туганнар.

Күпмеләре сүзләр булып калып,

Моңнар белән тулы булганнар.


Җырчы була, җырлар булганда,

Көйләр генә, була алмый җырлар.

Өчеседә кушылганда. гына,

Моң чишмәсен hәр күңел тыңлар.


Берәү тыңлар якын җырчысын,

Икенчеләр җырның моңнарын.

Кемдер тыңлар, табар асылын,

Ни турында җырның булганын.

Нинди хисләр белән тулганын.

Бәллүр савыт

Кайсы кыйммәт, бәллур савытмы,
Әллә салган аңа эчемлек…
Шәрәбеме, әллә сәбәбеме,
Андый савытсыз да эчерлек.
Бәллүр савыт купшы сүзләр кебек,
Грузин чәе, кытай савыты…
Чәкештерү өчен күп вакытта,
Ишетелсенгә чынлы тавышы.
Күтәрүләр бәллүр савытларны,
Юылмаслык булган кулларда.
Чебен кебек оча ялагайлар,
Мактар өчен кирәк булганда.
Бәллүр савыт, бәллүр язмыштыр,
Төшеп китсә, бик тиз уалыр…
Булганыда бик тиз онытылып,
Кеше хәтереннән югалыр.
Кеше күңеле тирән урнашкан,
Бәллүр савыт, «конфет кагәзе».
Конфет урынында кайвакытта,
Камыр төргән купшы кагәзе.

Талантмы…

Тормышлар шулай корылган,
Кешеләргә сәләт биргән.
Өйрәнүгә булган хәҗәт…
Тумышыннан әллә килгән.
Атлый алмый, йөгерә белә,
Сөйли белми, моңлы жырлый.
Матур итеп ялган сөйли,
Ялганнарны тыныч тыңлый.
Әллә ниләр, белеп уйный,
Никтер алар, белми уйлый.
Күп ашаган никтер туймый,
Белмәгәнен читкә куймый.
Акча булса, акыл булмый,
Акыл булса, акча тормый.
Көнгә ошаш, көннәр булмый,
Кирәкмәгән бер көн булмый.
Сирәк була, «булдырганнар»,
Бар яктанда «сындырганнар»…
Яшерелгән бриллианттай,
Сәләтләре мул булганнар.
Төрле, төрле сәләтлеләр,
Эшкәртелгән алмаз кебек.
Кирәк икән андыйларга,
Белмәгән эш калмас кебек.

Кызган, аз гына

Мөләемдә була ала кеше…

Шул ук бәндә була кыргыйда.

Юмартлыкта ясый вакыт вакыт,

Җае килгән саен, урлыйда.

Ике холык бергә яшәгәндәй,
Күңел шайтан белән сөйләшә.
Тыныч кебек булып калсаларда,
Күп вакытта алар көрәшә.

Ике фикер бергә туа алмый,

Бер берсенә булып карышы.

Тынычлыкны бирә ала мени,

Шайтан юлларыннан барышы.


Аныда бит җинеп яшәгәннәр,

Җиңеп яши күпме кәвәмнәр.

Куа алып, очыраган саен…

Иман белән булган дәвердән.


Бер җан өчен ике фикер авыр,

Шикле әйбер юлдан яздыра.

Бер әйберне бары аңлау җитә:

– «Шайтан юлы бары саз гына».

Үз җаныңны кызган, аз гына!

Карлар көрим

Көрим әле чыгып,
Яңа яуган карын…
Әллә миңа гына,
Карлар быел калын.
Көндә ата торган,
Карлар яуган таңын.
Аңлый, аңлый яшим,
Кыш чыгасы барын.
Кардан… тоеп калып,
Анда нидер барын.
Аклык эчләрендә,
Яшерелгән тагын.
Кереп чыккан кебек,
Кышлар суыгына.
«Көри» бөтен карны,
Язның суы гына.
Көрим әле көрим,
Яуган карлар булса.
Минем өлешемә,
Тагын яуган булса.

Кар астында

Менә тагын карлар яуган,
Бер урын юк кар ятмаган…
Сукмакларны без йөрегән,
Ничә еллык кар каплаган.
Кар астында калган эзләр,
Язлар җиткәч эзләнмәгән.
Саклана алып кар астында,
Суынсада, үзгәрмәгән…
Бураннары каплагандай,
Хисләргәдә юллар беткән.
Карлар яуып каплагандай,
Җылысы юктыр… көткән.
Карлар ява, ап ак булып,
Хикмәт кебек ак карларда
Алар белән аралашып,
Хисләр җылы сакланганга.

Ихласлык

Авырлыклар җитми инде әллә,
Шуңамы соң кеше узына…
Шөкерсезнең шул вакытта гына,
Ярдәм сорап куллар сузыла…
Өйрәнә алмый, шөкер, тәүбәгә,
Минеке диеп бөтен тапканын.
Аңламыйча күңел төпләрендә,
Иң зур байлык, иман ятканын.
Аллаh йортларына мохтаҗлыкта,
Сыналауның шактый зурысы.
Кайвакытта тигез җир өстедә,
Мәчетләрнең, кебек олысы.
Мәчетме соң намаз укылмаса,
Аста йозак, өстә манара…
Ябык манарадан ничек итеп,
Азан тавышлары тарала…
Ихласлыкта, бары ихласлыкта,
Кеше күңелләре сынала…
Иң беренче үзен алдамаса,
Имансызлыктан ул чыга ала.

Тупик

Товар вагонына паровозның
Төягәннәр безне шикелле.
Туктап торабызмы… Барабызмы,
Кайсы якка таба кителде…
Кеше мәшгуль әллә ниләр белән,
Һәр кешенең, башы урында.