Табигать көче нәкъ минем өчен
Нигә нәкъ сине сайлады икән?
Болгавыр дөнья түрләрен айкап,
Нигә нәкъ сине тапкан бу күңел?
…Табышмак булып кала бер сорау:
– Нигә нәкъ сине? Бүтәнне түгел?..
Әйтәсем килә
Күз тидермә айлы күлгә —
Сулар чайкалып китәр,
Айлы да утлы агымнар
Талның толымын сүтәр!
Юкәле күлдә ялтырап,
Тагын йолдыз атылды,
Нидер буласын тоепмы,
Сизепме этләр тынды…
Кое бавын ычкындырды,
Сөйгәнем минем, көлеп —
Сиртмәдәге Ай
Коега
Мәтәлеп төште кебек.
Әйтәсем килә «Сөям!» дип…
Әйтсәм,
дөнья саташыр —
Күкләр күлгә төшеп чумар
Йә күлләр күккә ашар!
Ә бит әйтәсем килә…
Күзлут
Син – таңдагы күзлут чәчәгем…
Таҗ-керфегең истә ич әле!
Мең чәчәген күреп елларның,
Күзлут күзләренә карадым
Һәм галәмнең тойдым күчкәнен.
Таҗ-керфегең истә ич әле…
Бүгенгеңме, әллә кичәгең
Сулыш булып җанда кабына?
Ярсу таңнар аткан чагында
Кил әле, кайт! Еллар кич әле! —
Таҗ-керфегең истә ич әле!
Мең чәчәген күреп елларның,
Күрдем – мәхәббәткә соңардым.
Ашыктымы шулай бу гомер?
Күрәсең, бу – серле билгедер…
Болыннарда ялгыз елармын,
Мең чәчәген күреп елларның…
Күзлут күзләренә карадым —
Ак болыттай җаным таралды
Һәм сарылды барып офыкка!
Җан түрендә генә – ышыкта
Сүнә белмәс бер ут яралды…
Күзлут күзләренә карадым.
Һәм галәмнең тойдым күчкәнен!
Йолдызны гөл итеп иснәдем
Таң чыклары янып тамганда,
Төн җилләре арып талганда
Күрдем йолдыз очып төшкәнен
Һәм галәмнең тойдым күчкәнен…
Син – таңдагы күзлут чәчәгем!
Синсез күпме еллар кичкәнмен…
Адаштырган дөнья юллары!
Сөйлә ерак таңның нурларын,
Анда нинди җилләр искәнен,
Син – таңдагы күзлут чәчәгем!
Кайнар оя
Йөрәгемне кайнар оя итте
Сандугачым —
Тома ятимем…
Нинди каргыш кара итте икән
Җиргә Ходай биргән ул көнне?
Моң дускаем!
Синдәй бер сандугач
Йөрәгемә корды оясын —
Елыйсы да, җырлыйсы да килә,
Килә сайрап чыклар коясы!..
Салкын кергән
Ятим сандугачның
Оясына —
Моңлы йортына…
Җырлыйм әле диеп, изү чишәм…
Күкрәгемдә килеш җыр тына.
Гел таманга килер,
Галәм үзе
Былбыл тын алганны сизгәндә,
Җырласаң да, үксеп еласаң да
Моң дигән бу кичке үзәндә…
Бездән калыр-калмас эзләр бар
Йолдыз нуры тамсын җаныңа!
Җанның гөлдәй тибрәр чагында,
Яраларга тозлар сибелер…
Без хак икәнлекне кем белер,
Упкын безне көткән чагында?
Йолдыз нуры тамсын җаныңа…
Җанның гөлдәй тибрәр чагында,
Дөньяның бер нәфис чагында…
Сафмы минем хыял, и җаным?
Йолдыз тулы төнен дөньяның
Күреп, Ходай Үзе табына,
Җанның гөлдәй тибрәр чагында.
Яраларга тозлар сибелер —
Шуңа бирелгән бит бу гомер,
Сөя бел син, Адәм баласы!
Яшәү белән үлем арасы
Җан өчен соң чик түгелдер!
Яраларга тозлар сибелер…
Без хак икәнлекне кем белер?
Яшел җилле каен иелер
Бездән калыр-калмас эзләргә,
Җан йолдыз күк әзер йөзәргә —
Елт итәр дә сүнәр бу гомер,
Без хак икәнлекне кем белер?
Упкын безне көткән чагында,
Нур күпере балкып кабына,
Узыгыз, уз, дигән шикелле,
Бу кичкесез шомлы үткелне,
Очкын атып өмет кабына,
Упкын безне көткән чагында.
Йолдыз нуры тамсын җаныңа!
Керфегеңә җилләр кагыла,
Һәр бөртеге саен – якты таң…
Сөю өстен икән Вакыттан
Куеныма сеңгән чагында…
Йолдыз нуры тамсын җаныңа!
Бездән калыр-калмас эзләр бар.
Караңгы җил
Кайда бу салкын җил – күңелдәме?
Җан җилкәнен капылт күтәрә!
…Эзләп килгән мине караңгы җил,
Кап-кара җил кара күкләрдән…
Китерә дә бәрә бозлы җилләр
Борынгыдан үчле шикелле,
Яктыдан да якты бу язмышлар
Шул караңгы җилдә сүтелде.
Авыр уйлар уйлар кешеме мин?
Тик
Кара җил төшә күкләрдән…
Ул өстери мине!
Серле сулыш —
Явыз сулыш өрә
Җилкәнгә…
Җандагы ут,
Җилләр искән килеш,
Балкып китә алмый тилмерә —
Чөнки
Явыз җилләр куенында
Калды бугай безнең гомерләр…
Шигырем – гомерем
Китсәм дә төп йортыма, мин
Үкенмәм бер дә,
Гашыйклар качып үбешсә
Минем шигырьгә.
Дошманга тик калкан булма,
Шигырем минем,
Шигырем генә түгел син —